*22*

Wanneer ik mijn ogen open en door de duisternis tuur, voel ik iets zachts aan mijn tenen kriebelen. Ik vernauw mijn ogen en tuur naar mijn voeten, maar zie niets. Als het zachte gekriebel weg is, ga ik weer liggen en probeer weer in slaap te komen. Mijn ademhaling wordt net weer wat dieper en regelmatiger, als het gekriebel weer begint. Ik schiet overeind en kijk bang naar mijn voeten. Wat is dat toch? Ik trek mijn voeten naar mij toe en voorzichtig met mijn hand op onderzoek uit. De meeste meiden zouden waarschijnlijk bang onder de dekens zijn gekropen, maar ik ben meer het meisje dat gewoon té nieuwsgierig is om te blijven zitten. Wanneer mijn handen mijn zachte kriebel vinden, omsluiten mijn vingers erom en trekken hard. 'Aah!' brult een bekende stem hard. Door de hoeveelheid harde kracht stuit ik geschrokken een meter achter uit. Even klinkt er een stilletje die onderbroken wordt door gevloek, gestommel en uiteindelijk het licht die aangeknipt wordt.
Liam zit met zijn handen in zijn haren. Zijn voorhoofd is diep gefronst en zijn natte ogen vertellen me dat ik mijn zachte gekriebel gevonden heb. 'Wat is er aan de hand?' vraagt Harry die net het licht heeft aangeknipt. 'Waarom trok je aan mijn haar?' schreeuwt Liam verontwaardigt naar me. 'Omdat ik wilde weten wat er aan mijn voeten aan het kriebelen was', zeg ik, terwijl ik een onschuldige blik in mijn ogen laat opspelen. 'Je had ook gewoon het licht aan kunnen knippen', snauwt Liam chagrijnig. 'Nee, dan kreeg ik het koud', zeg ik met een uitdagende twinkeling in mijn heldere ogen. Ik kijk naar Harry die duidelijk probeert zijn lach in te houden. Liam werpt me even een boze blik toe en drukt zijn hoofd onder zijn kussen. 'Doe het licht uit', hoor ik hem vanonder zijn kussen brommen. 'Natuurlijk meneer', zegt Harry op zakelijke toon. Hij knipt het licht uit en loopt voorzichtig terug naar het bed. Hij struikelt echter over een verstopt lichaam heen en belandt boven op mij. Hard gevloek klinkt door de kamer. Even is het muisstil en dan voel ik een zachte plof in mijn gezicht. 'Wat is dat?' mompel ik als ik het uit mijn gezicht heb gehaald. 'Een kussen', roept Liam en hij slaat er nog een keer mee in mijn gezicht. Harry ligt nog steeds boven op me en rolt er nu lachend vanaf. 'Dat is niet eerlijk! Ik was het niet, maar Harry!' roep ik verontwaardigt uit. Even blijft het stil, maar dan hoor ik Harry een hoog kreetje slagen. Ik schiet in de lach, maar die wordt al snel gesmoord door een zacht kussen. 'Dit is geen eerlijk gevecht, ik zie helemaal niets!' momper ik. 'Dan doe je het licht aan', reageert Liam sarcastisch. Ik rol met mijn ogen, maar besef dat niemand dat natuurlijk kan zien, dus sta ik op en klik na een pijnlijke wandel het licht eindelijk aan.
Harry ligt met zijn buik op het bed en kijkt me aan met een blik die schreeuwt; help me! Liam zit namelijk boven op hem en drukt Harry zijn handen tegen het bed aan, zodat die geen kant meer op kant. 'Nou, volgens mij kunnen jullie het wel met z'n twee'tjes af', zeg ik en ik wiebel even overdreven met mijn wenkbrauwen. 'Nee dankje', reageren de jongens beide direct. Ik loop naar mijn mobiel en kijk even naar det tijd. Het is nog maar zeven uur in de ochtend. Ik loop naar het raam en haal hoopvol de gordijnen weg. De hoop glijdt uit mijn ogen en een sombere uitdrukking druipt van mijn gezicht af. 'Nog niet beter?' vraagt Liam, die mijn gezicht niet kan zien. 'Nee', reageer ik kortaf. 'Het komt wel goed, schatje', zegt Harry en hij slaat zijn armen rond mijn middel. Hij drukt zijn zachte lippen voor een veel te korte kus in mijn nek en legt daarna zijn hoofd op mijn schouder. Samen kijken we naar de regen die kapot spat tegen de ramen. 'Gaan jullie de komende uren daar staan? Want dan doe ik het licht uit en probeer nog wat te slapen', verstoord Liam het moment. Toch kan ik het niet nalaten om mijn mondhoeken omhoog te laten krullen. 'Zullen wij ook nog even gaan liggen?' vraag ik aan Harry, terwijl ik me omdraai in zijn armen. 'Is goed.' Hij drukt zijn lippen op de mijne en begeleidt me naar het bed. 'Hey! En het licht dan?' mompert Liam. 'Die doe je zelf maar uit', mompel ik, terwijl ik mezelf weer tegen Harry aan nestel en wacht op het moment tot de duisternis me meeneemt naar een plek hier ver vandaan. Een plek alleen met Harry en de zon.


---
Met 103 abo's moet het lukken om in De Top
te komen, right?