Chapter 10

We bleven haar aanstaren, iedereen bleef kijken. Het was gewoon eng aan het worden. Ik kon nergens anders aan denken dan aan haar gloeiende roden ogen die ons allemaal aanstaarde. Allemaal keken we als standbeelden naar haar tot ze opeens haar mond opentrok. Ze mompelde iets onverstaanbaars.
‘Weg wezen!’ Riep Carlisle. Jasper trok me weg en we vielen samen naar beneden op de weg achter het brandend wrak. Er volgde een harde knal die alles liet schudden. Er kwam een kleine krater in de grond van onze val. Leanne kwam naast me terecht.
‘Wat gebeurd daar?’ vroeg ze. Ik volgde haar blik en keek naar boven, het huis waar we net nog opstonden was geëxplodeerd. Jasper stond op en bod zijn hand aan mij aan. Ik pakte hem vast en hij trok me omhoog. Edward kwam naast ons staan met Bella.
‘Wat is er met haar?’ Vroeg Carlisle die aankwam lopen en zijn kleren afklopte.
‘Weten we niet.’
‘Jij hebt het briefje gelezen, stond er iets in waarom ze voor onze deur lag?’ Vroeg Edward.
‘Ja, haar moeder was verslaafd aan drugs en kon het niet aan.’ Zei Carlisle.
‘Hoezo?’
‘Weet niet, misschien was er een link te leggen…’ Edward stopte. Emmett en Rosalie kwamen naast ons staan en Emmett keek naar Bonnie, een beetje angstig als je het mij vraagt. Ik was ook bang, bang dat ik dadelijk iemand zou verliezen, niet alweer. Ik zou het niet kunnen verdragen.
‘Waar is Jack?’ Vroeg Leanne die om zich heen keek. In het steegje stond de Volturi te vergaderen en Jack was nergens te bekennen.