38

Mijn vader en Tom hesen mijn spullen in de auto en een uur nadat we bij Billy waren vertrokken stonden we weer bij mijn nieuwe huis. Jacob kwam naar buiten gerend.
'Fijn dat je er bent Pocahontas,'riep hij.
'Zullen we Pocahontas spullen uitladen?'vroeg Gianfranco.
'Oké,'zei Jacob,'dat doen wij drie mannen wel even.'
'Ik noem Tom eerder een jochie,'zei ik voor ik naar binnen ging gevolgd door Jacob met mijn eerste koffer.
'Ik vind het fijn dat je je kamer mooi vindt,'zei Billy die uit de keuken kwam.
'Hij is prachtig, ik ben blij dat ik hier mag komen wonen.'
'Je was hier altijd al welkom.'
'Alles staat in je kamer,'zei Tom.
'Ik hoop dat alles ook nog heel is.'
'Ik hoop het ook want anders overleef ik dat waarschijnlijk niet,' antwoordde hij.
'Alsof ik jou aankan,'zei ik.
'Waarom niet?'vroeg Jacob.
'Hij is maar 1,87 meter en een stuk gespierder als mij.'
'Je grootte broer is nog veel groter, die kan het ook voor je opnemen,'zei Jacob.
'Met de nadruk op groot,'mompelde ik.
Jacob en Tom moesten lachen.
'Ik ga je missen,'zei Tom.
'Je bent nog lang niet van me af,'waarschuwde ik.
'Ik zou niet van je af willen komen.'
Ik omhelsde hem en vlak voor ik hem weer losliet fluisterde hij ik hou van je. Mijn vader en moeder omhelsde me ook, 'Je kan altijd bij ons terecht,'zei mijn moeder.
'Dat weet ik toch,'zei ik.
'Ik had met Sam afgesproken,'zei Tom waarna hij ervandoor ging.
Valeria en Gianfranco stapte in de auto en ik keek ze na.