Part 31

Ik openende mijn ogen.Liam was al wakker en zei dat we er bijna waren.Ik keek uit het raam en zag het renegachtige Londen.Er lag sneeuw dat had ik wel gemist.Ik keek naar mijn buik.Ik moest het mijn ouders nog vertellen liefst voor ik naar België ging dan was Harry er om me te steunen.Oké ik besloot dat als we terug in het huis waren ik ging bellen.Het vliegtuig begin te minderen.Het daalde.Toen het stilstond stonden we allemaal op.Het was heel erg stil geweest in de lucht!Op de luchthaven begon de ambiance te komen!Iedereen was blij om terug hier te zijn.Plots kwam Harry naast me staan."Hey babe!"Ik giechelde even.Blijkbaar waren er veel fans en paperazie.Ik begon een beetje bang te worden.Harry had me wel vast en ik hem.Maar moest ik hem nu loslaten ofzo?Ik wist niet goed wat ik moest doen.Harry was het wel gewoon.Hij liep er gewoon voorbij en was heel rustig."Blijf maar goed bij mij alles komt goed!"Fluisterde hij.Daardoor was ik minder ongerust.Ik liep er nu gewoon rustig door.De paperazie nam foto's en de fans waren wild.Ik weet nog dat ik een klein maand geleden net als die fans was en nu liep ik hier arm in arm met Harry Styles?Dit was gewoon te perfect voor woorden!"Ik ga eventjes wat handtekeningen zetten ik ben zo terug!"Zei hij.Hij gaf me een zoen op mijn hoofd en ging toen even naar zijn fans.Ik vond dat niet erg het was normaal.Ik zag hoe de fans tekeer gingen ik liep gewoon rustig door.Zayn,Liam,Louis en Naill waren juist hetzelfde aan het doen.Plots kwamen Anne en Greet naar me toe."Hey sweetie!Alles oké?"Vroeg Anne.Ik knikte en bleef stappen ik wou snel thuis zijn omdat ik een beetje bang werd van al de fans.Plots voel ik hou iemand me vastpakte langs achteren.Ik verschoot hard en zag dat alle camera's en fans naar mij zagen.Ik draaide me om en zag dat het Harry was.Hij had die speelse en schattige glimlach.Hij knuffelde me en groeten toen zijn fans.Toen we het gebouw buiten waren was ik opgelucht."Hoe in de wereld kunnen jullie daar mee om gaan??"Vroeg ik al lachend maar toch serieus."Het went!"Lachte Niall.Ik lachte ook en stapte de auto in.Aan het huis voelde het goed om weer thuis te zijn.Het voelde echt als mijn huis nu.Ik had de bagage aan de kant gezet en keek naar mijn telefoon.Zou ik het doen zou ik het niet doen?"Harry heb je even?"Ik trok hem mee naar onze kamer.Ik keek hem angstig aan."Wat is er schat?"Hij keek me nu ook angstig aan."Ik....Ik ga bellen naar mijn ouders en ik ga ze vertellen dat ik zwanger ben."Er rolde een traan over mijn wang."Ik weet niet hoe ze het gaan oppakken.Dat is waarom ik het ze hier wil vertellen."Harry troosten me."Schat ween nu niet!Als je ouders niet blij zijn met ons geluk dan is het erg ja.Maar daar moet je je niets van aantrekken."Ik knikte.Ik pakte mijn telefoon en belde naar mijn mama.Harry zat naast me en wreef over mijn rug.Hij ging over."Hallo?"
"Mama?Ik ben het Thaïs!"
"Ah Thaïs schat,hoe is het daar in Londen?"
"Leuk echt waar maar dat is niet waarom ik bel.Wil je anders even gaan zitten dit is ernstig."
"Schat wat is er?Zeg het me!"
"Mama.....Ik.....Ik ben zwanger."Er klonk een minuut stilte.
"Ik eumh....Ik weet niet wat ik moet zeggen mama!Het spijt me."
"Hoe kon je nu zo dom zijn?Ik had je nog zo gewaarschuwd!Ik wil neit dat mijn 16jarige dochter al zwanger is!En van wie hé?"
"Van...Harry maar ik..."
"Ja van die popster zeker?Ik had je gewaarschuwd!Ik accepteer dit niet!Of je pleegt abortus of...."
"Of wat?"
"Of je komt niet meer thuis!"
"MAMA!Zeg dat nu niet!Ik hou van jullie!"
"Pleeg dan maar abortus!"
"Nee ik hou mijn kind!Abortus is moord!"
"Dan was dit de laatste keer dat je mijn stem nog hoorde.Maar ik zeg het je dit is nog niet gedaan!"Ze hing de telefoon op.De tranen rolde over mijn wangen.Harry was me aan het knuffelen en voelde met me mee.Ik smeet mijn telefoon tegen de muur.Ik was zo kwaad op mijn moeder!Hoe kon ze zoiets zeggen?Ik was nu nog erger aan het huilen dan anders.Harry probeerde me te troosten maar tevergeefs.Iedereen kwam de kamer binnen omdat ze de klap van de telefoon tegen de muur hoorde."Wat is er?"Vroeg Zayn toen hij zag dat ik huilde.Iedereen zag het en kwam naar me toe.Ze vroegen allemaal wat er was en heden veel medelijden.Harry vertelde heel het gesprek."Alles komt goed!Je hebt ons toch?"Zei Greet."Jullie begrijpen het niet!Toen ik nog heel klein was is mijn papa gestorven in de oorlog!Ik had alleen mijn mama en zus nog.Mijn zus kreeg op jonge leeftijd kanker maar is er nu wel vanaf.Ze heeft nog veel pijn elke dag."De tranen rolden één voor één over mijn wangen."Mijn moeder en zus waren de enige mensen in mijn leven die ik nog had van familie.En nu....Ben ik ze kwijt.Ik heb niemand meer!Waar moet ik gaan wonen?Als ik terug naar België vlieg krijg ik zeker weten slaag en een grote preek die nooit stopt.Ik wil dat niet!"Ik zag dat iedereen moeite had om zelf niet te huilen."Kom dan bij ons wonen!"Zei Harry.Ik knikte."Ik heb nu jullie wel maar..."
"Maar wat?"Vroeg Greet."Maar als de baby geboren zal mijn mama dan haar nog willen zien?Zou ze het me ooit vergeven?"Ik keek naar iedereen.Zayn kwam naar me toe en wreef over mijn rug."Dat is iets wat niemand weet.Alleen jij en je moeder kunnen dit uitvechten!"