16 - Wild

Mijn oren worden zacht gevuld met gegiechel. Ik vraag me af wat de jongens nu weer hadden gedaan. Ik draai mijn hoofd, naar de jongens toe en open mijn ogen tot er een kiertje is waardoor ik enkele schimmen kan herkennen.
Harry, Louis en Zayn staan grijzend voor de zetel. Harry wrijft geniepig met zijn hand over zijn kin, hij heeft niet door dat'k wakker ben.
"Wat een pracht stel." zucht Louis, het klinkt oprecht, iets wat me verontrust.
Ik voel iets zwaar op mijn heup en realiseer me dat het Liam's hoofd is en dat de rest van zijn lichaam verstrengeld zit met het mijne. Ik doe alsof het me niets boeit en open langzaam mijn ogen helemaal. "Hoe laat is het?" vraag ik. Ze antwoorden met een tijd laat in de namiddag.
"Fijn" murmel ik kort, ik draai mijn hoofd weer, nu om Liam beter te zien. "Dan slaap ik nog even voort." zeg ik plots schaamteloos, mijn hoofd wordt rood en snel draai ik me weer om mijn gezicht te verdoezelen.
"Trouwens, pracht stel?" zeg ik nog snel voor ik mijn ogen weer sluit en hoop dat Liam nog niet wakker was tijdens dit gesprek.
"Pracht stel!" grijnst Harry bijna zingend, ik negeer het en druk mezelf ongegeneerd tegen Liam aan, waarschijnlijk omdat ik niet door heb hoe genant dit wel niet is.

"Opstaan lieverds!" jodelt Louis in onze oren. We openen beide onze ogen langzaam en we schrikken ons rot als we zien hoe erg onze posities waren veranderd, we lagen beide in dezelfde richting. Mijn hoofd rust op zijn schouder en andersom, onze benen zitten met elkaar verwikkelt. Ik schrik, val zo uit de zetel en snak dan naar lucht. Onze lippen waren millimeters van elkaar verwijderd geweest. Ik hoor hoe Louis enorm moet lachen en ik slaag in het wilde weg naar hem en raak zo zijn been. "Auw Niall!" kraamt hij tussen het gelach door uit. Liam glimlacht op een serene manier vanaf de sofa naar mij.
"Jij wel jij, jij ligt nog gewoon." grap ik met een knipoog en ik loop verder naar de keuken waar de rest van de jongens, blijkbaar, zit te ontbijten.
"Dus, jullie waren duidelijk heel 'moe'" bij het woord 'moe' maakt Zayn lucht-aanhalingstekens. Ik rol mijn ogen en ga over hem aan tafel zitten. "Ik ga vandaag naar mijn moeder en Louis ging mee om daarna wat te gaan winkelen" grijnst Harry enthousiast. Hij staat eten voor ons allemaal te maken, het ruikt heerlijk en je kunt gewoon zien dat hij in een geweldige bui is.
"En ik ben er ook niet!" zegt Zayn, die een appel uit de fruitkorf grijpt, zijn jas snel aan doet en zijn tas om zijn schouder zwiert. "Ik zie jullie, morgen!" grijnst hij en hij verdwijnt de deur uit.
"Dus enkel ik en Liam zijn thuis?" mezelf niet eens afvragend waar Zayn in godsnaam heen zou kunnen gaan. "Dat klopt." zegt Louis beamend. Hij knikt overtuigend en krijgt dan een bord vol ei voor geschoteld, net als ik en Liam die net aanschuift.
"Is dat niet spannend?" lacht hij op een manier die ze altijd gebruiken in comercials. Ik rol mijn ogen, maar weet dat'k me er vanbinnen al op verheugd.
"Wat is er spannend?" vraagt Liam, die er vrij overdonderd uitziet en zo in zijn ei zit te prikken. "Dat we alleen thuis zijn." zeg ik nonchalant, ik prik net als hem in mijn ei, maar steek het dan vlug in mijn mond en begin te schrokken.
"Ah." zegt hij droog, hij staart naar mijn gezicht en lacht dan op een, als ik het zo mag noemen, verleidelijke manier naar me.
"Ik wil jullie niet pushen ofzo." begint Harry droogjes, "Maar jullie waren net écht schattig samen." maakt Louis zijn zin af.