23 - Warm.

Ik duw met mijn tenen in haar zachte donsdeken en leun met mijn hoofd, waarvan de haren nog nat waren tegen haar muur. Ze grijnst, ik had bij haar mogen douchen. "Ik dacht al dat ik wat zag op school." zei ze lachend. "Dus jullie hebben beiden jullie blinddoek verbrand?" Vraag ik haar, ik kijk haar recht in de ogen, om haar duidelijk te maken dat ze ziet. "Ik in ieder geval wel, maar ik heb geen controle over hem."
Two down, one to go. Mijne was af en die van haar hing nog ergens vast, misschien was het haar wipneus die het doekje tegenhield.
Bij Liam.. weet ik het niet. Hij kuste me misschien, maar misschien bekijkt hij het maar als een spel.
Zo zou ik het moeten bekijken, want liefde is een spel en 'draai de fles' is net hetzelfde spel, maar simpeler.

"Ik zou maar eens moeten gaan, voor Li.. de jongens.. zich ongerust gaan maken." zeg ik, na een stilte, die niet ongemakkelijk was geweest, maar net niet aangenaam genoeg.
"Zal ik je met de auto brengen?" Ik knik meteen, als ik nu weer moest rennen kon ik wéér douchen. We lopen naar beneden en stappen in haar groene, vierkante auto. Er staat een Reggae muziekje op en ze knikt met haar hoofd op en neer. Haar oogleden zitten relaxt om haar ogen, helemaal anders dan normaal. Haar make - up leek als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Ze was rustiger dan dat ik haar ooit had gezien, waarschijnlijk hoort ze niet eens een populaire meid te zijn, misschien zit ze gewoon zo fout, dat het haar wel goed lijkt.
"Ga je hem weer zoenen vannacht?" vraagt ze nonchalant, ze maakt een vis-achtig gezicht. Ze tuit haar lippen en maakt smak geluidjes. "Liam en Niall zitten in een boom. K - U - S - S - E - N" zingt ze enthousiast. Ik negeer het en geniet, van de nieuwe Loria die zich vanavond aan me had getoond.
We rijden mijn oprit op. "Loria,.." zeg ik, net voor ik uitstap, "Ik houd van je." zeg ik kort, ze kijkt me verbaast aan. Ze wilt iets zeggen, maar ik houdt haar tegen. "Je bent een pracht van een vriendin."
Dankzij haar weet ik nu wat ik wil. Ik wil Loria, als mijn beste vriendin. Ik wil mezelf worden en ik wil.. Liam. Ik ben er van overtuigd.
Ik bel aan en geen minuut later vouwt zijn hand om de mijne en trekt hij me naar binnen, na hij snel naar Loria zwaaide die van onze oprit afreed.
Ik houdt hem tegen, hij mag nog niet naar de andere jongens gaan. "Als je niet wilt dat het vervelend wordt. Flirt dan niet met me in het openbaar." zeg ik met een speelse lach. Hij fronst zijn wenkbrauwen in war. "Ik flirt niet met je, Niall, waarom zou ik dat doen?" hij houdt zijn hoofd scheef en trekt me zo verder het huis in.
Mijn lichaam gaat met hem mee, maar ik blijf verward in de gang staan. Het was dus nog steeds gewoon een spel?
"We eten spaghetie, gemaakt door de chef." lacht Liam, alsof er voor hem niets was gebeurt. Er was ook niets gebeurt.
Ik glimlach naar Harry, de chef en ga onenthousiast op een stoel zitten en staar in mijn lege bord.
Laten we dit positief blijven bekijken. Loria was haarzelf weer en voor twee seconden geleden, was ik nog dolgelukkig. Ik had beter niets gezegd en blijven leven in een eeuwige roes. Waar de wereld stil staat en ik kan fantaseren over een perfect leven met hem, maar ik sprak en dat was er teveel aan geweest.
Iedereen kijkt me bezorgd aan, maar ik negeer het en draai mijn vork door het ondertussen gevulde bord en begin te eten. Zonder iets te proeven of te willen.