Deel 27

Nadat Diana nog even was rondgeleid, ging ze weer terug naar de leerlingenkamer. Daar vertelde ze over haar toelating tot de toverdrankenclub aan Megan, Rose en Alice. Alleen Kate was er niet, en zij was ook niet in de bibliotheek. Diana vermoedde dat ze bij haar nieuwe vriendinnen uit slytherin was, maar toen ze erover begon, werd Megan plotseling een stuk minder vrolijk.
De weken gingen voorbij en het werd steeds minder mooi weer, het regende continue, wat er voor zorgde dat ze nu altijd noodgedwongen binnen zaten. Ook de lessen verzorging van fabeldieren waren minder prettig. Diana had ook antwoord gekregen van haar ouders, en van Lotte, met wie Diana ook steeds aan het schrijven was. Het voelde goed om weer met Lotte te praten, en ze voelde zich nu minder buitengesloten doordat ze ook steeds verhalen hoorde over haar vrienden. Al met al voelde ze zich heel gelukkig.
Maar er waren ook mindere kanten. Diana begon ook steeds minder sympathie te voelen voor de slytherins. Misschien was Ariana opzicht wel aardig (opzicht), maar de meesten staarden Megan en Diana altijd vuil aan als ze langsliepen. Diana kon er nog wel een beetje tegen, ze vond het vreselijk, maar ze kon er tegen. Megan daarentegen, stortte helemaal in wanneer er weer iemand langskwam.
Na een paar weken kwam er weer interessant nieuws. De eerste zwerkbalwedstrijd kwam er aan. Griffoendor tegen slytherin.
“Makkelijk!” zei James op een regenachtige middag, toen Diana Olivia en James was tegengekomen in de hal en ze samen even op een bankje gingen zitten om bij te praten. Olivia en Diana keken elkaar direct weer aan.
“Je moet wel tegen Ann Loneman! Je kan zeggen wat je wil, maar dat is allesbehalve makkelijk!” zei Olivia en James rolde met zijn ogen.
“Wij zijn gewoon veel beter!” riep hij verontwaardigd.
“Wie is Ann Loneman?” vroeg Diana.
“Aanvoerder van slytherin. Dat is sowieso al bijzonder, want er komen niet vaak meisjes in hun team. Maar zij is echt…”
“Echt wat?”
“Nouja, ze is goed. En ze heeft weleens mensen van hun bezem geslagen. Ze is dan ook drijver. En je moet haar niet boos maken. Geloof me, je wil écht geen ruzie met haar, écht niet.”
“En jullie moeten tegen haar spelen?” vroeg Diana met een lichtelijk bezorgde uitdrukking.
“Maak je geen zorgen,” zei James, “We hakken ze in de pan!”
“Juist,” zei Diana niet echt gerustgesteld.
“Ben blij dat ik niet in het team zit,” mompelde Olivia zachtjes tegen Diana.
In de week voor de zwerkbalwedstrijd was dat het enige waar men het over had. Dé wedstrijd van het seizoen en bovendien de eerste. Diana hoorde ook veel verhalen over Ann Loneman en begon zich steeds meer zorgen te maken om James. Dat zorgde ervoor dat ze die zaterdag lichtelijk bezorgd samen met Megan en Rose haastig de velden overstak naar het zwerkbalveld. Het was in een woord groot. Enorm. Dat moest ook wel, want de hele school was hier op hetzelfde moment. Diana, Megan en Alice vochten zich een weg door de enorme massa om de trappen te bereiken.
Zodra ze naast elkaar op een houten bank zaten, zuchtte Diana opgelucht. Ze keek om naar Megan en zag dat die zich net zo voelde. Ze keken alledrie nog even naar de voorbij lopende mensen totdat de meeste mensen zaten en plotseling het slytherin team aan kwam lopen op het veld. Een oorverdovend gejuich steeg op en Diana kreeg de neiging om haar handen voor haar oren te slaan, maar ze staarde geconcentreerd naar de voorste zwerkbalspeler. Dat moest Ann Loneman zijn. Ze had enorm lang haar in een grote paardenstaart en ze keek grijnzend naar het groene vak in de tribunes.
Toen kwam het griffoendor team. Weer steeg een gigantisch gejuich op vanaf de tribunes. Diana zag James grijnzend over het veld lopen. Ze hoopte maar dat hij niet door een beuker werd geraakt ofzo.
Nadat het een klein beetje stiller was geworden, kwam professor Celer op het veld. Hij zei iets onverstaanbaars tegen de teams, de twee aanvoerders gaven elkaar een hand, en de wedstijd begon.