74| Luna's Promisse
Ja idd, pompoensap lijkt me ook zoo... ieuw. Maar pompoensoep is wel lekker ^^
Op dat moment voelde Fay zich ongemakkelijker dan ooit tevoren.
''Draco... Wat doe jij hier?''Vroeg ze en glimlachte even schaapachtig.
''Ik zit hier op school''Antwoordde Draco droog waardoor Fay nogal rood aanliep. ''Ohja... Juist... Maar ik moet gaan, ze wachtten op me''Zei Fay aangezien ze met de minuut zenuwachtiger werd. Als Ron haar nu zag was ze echt... Ze wilde er eigenlijk amper aan denken. Het was beter dat hij haar niet zag met Draco. Maar voor Fay nog amper in beweging kon komen voelde ze hoe Draco's handen zich om haar middel sloten en zijn gezicht langzamer dichterbij kwam. ''Misschien moet je eens wat minder praten''Fluisterde Draco waarna hij haar even kuste op haar mond. Even leek Fay verdoofd en kwam er een rustgevend en fijn gevoel bij haar naar boven. Tot de harde werkelijkheid tot haar door drong. ''Wat doe je nou? Ik heb het nog niet uit gemaakt met Ron en je kan niet zomaar-,''Maar Draco liet Fay niet uitpraten. ''Het is donker schat, niemand ziet ons''Zei hij met een grijns. ''Maar dat betekend niet dat ik geen schuldgevoel kan krijgen''Zei Fay en ze deed een stap naar achteren. Eigenlijk wilde ze niets liever dan dichtbij hem zijn. Maar op dit moment moest eerst al haar zaakjes op orde brengen. ''Maak het dan uit met Wemel''Zei Draco een beetje geïrriteerd. ''Dat heb ik geprobeerd alleen dat ging niet zo goed en nu wil ik het niet doen want dan verpest ik zijn avond.''Zei Fay gedecideerd en ze keek Draco expres niet aan.
''Maakt dat wat uit?''Vroeg Draco wat erg egoïstisch klonk. ''Ja, dat maakt heel veel uit. Hij is wel mijn best vriend, hoor en ik wil hem niet kwetsen''Zei Fay nogal fel. Ze vond het erg zelfingenomen van Draco dat het hem niks uitmaakte dat Ron gekwetst werd. Misschien was het aan een kant een beetje logisch want ze waren niet de beste vrienden. Maar als hij echt om haar gaf moest hij ook wel wat aardig over haar vrienden gaan denken. ''Je denkt echt veel te veel aan anderen. Denk eens aan wat 'jij' zelf het liefste wilt''Zei Draco met een klein grijnsje. Daar hoefde Fay echter niet lang over na te denken. En langzaam won haar verlangen het van haar verstand. ''Ehmm... Oké dan, één kus is vast niet erg''Zei Fay met een grijns, ''Kom mee'' En vervolgens trok ze Draco mee richting de poort van de grote zaal. De gang was namelijk uitgestorven.
Luna Lovegood zat alleen op een bankje met een beker boterbier in haar handen. Ze vond het feest interessant, zo interessant dat ze waagde een kijkje te nemen. Ze was dan wel helemaal alleen, toch vond ze het reuze gezellig en was van plan ook nog eens de dansvloer te betreden. Terwijl ze dromerig om zich heen keek kwam plotseling Ron Weasley naast haar zitten. ''Hoi Luna''Zei Ron een beetje neerslachtig. ''Hallo Ron''Zei Luna met haar oh zo dromerige stem. ''Wat scheelt er? Je ogen stralen bedroefde symptomen uit'' Ron haalde zijn schouders op en staarde even naar wat leerlingen op de dansvloer. Hij was stiekem weggegaan toen Hermione en Harry niet oplette. Ze bleven maar doorzeuren over dat Fay gewoon verlegen en zenuwachtig was en dat ze zo lang weg bleef omdat ze niet wist welk drankje ze voor hem moest meenemen. Ron vond het toch wel een beetje onzin, Fay had lef, heel veel lef wist hij. Maar toch was ze nergens te bekennen. ''Heb je iets aan je schouders?''Vroeg Luna en ze reikte Ron haar beker aan. ''Drink maar op, dan voel je je vast beter.''
Ron nam zonder na te denken de beker over van Luna en nam een flinke slok. ''Ik kan Fay nergens vinden en volgens mij ontloopt ze me nu.''Gooide hij er maar uit. Op een of andere manier vertrouwde hij Luna en was het niet moeilijk om met haar over zijn gevoelens te praten.
''Hmm''Zei Luna, die heel goed wist wat er aan de hand was met Fay maar had beloofd niks te zeggen. ''Ik zag haar net wel de zaal uit gaan. Misschien moest ze even naar het toilet'' ''Dat had ze dan toch wel kunnen zeggen?''Zei Ron, ''Ik ga haar wel even halen.''
''Beter je blijft hier''Zei Luna en haar stem klonk plotseling niet meer zo dromerig toen Ron opstond. ''Ze komt zelf wel terug,'' ''Ik heb geen zin om heel de avond alleen te zijn, aangezien Fay heel snel afgeleid is''Zei Ron koppig. ''Wat jij wilt''Zei Luna waarna ze haar blik afwende van Ron toen hij weg liep en de zwevende pompoenen begon te tellen. Luna wist dat Fay niet alleen de zaal had verlaten, maar ze kon het niet opbrengen om Ron te vertellen met wie ze weg was gegaan. Dan zou ze een deel van haar belofte breken, daarom liet ze Ron maar gaan. Dan kwam hij er zelf wel achter.
Reageer (7)
Snel verder!
1 decennium geledeno: vet spannend!
1 decennium geledensnel verder please
Weetje ik Vraag me af hoe ze Hun kleren wassen? Hebben ze dan zo'n hygiene spreuk of hebben ze een wasmachine? Haha sorrie maar ik moest het gewoon vragen
1 decennium geledenLeuk verhaal je moet nu echt snel verder schrijven.
Heb je verhaal in een keer uitgelezen
Maar als hij echt om haar gaf moest hij ook wel wat aardig over haar vrienden gaan denken.
1 decennium geledenHaha x'3 Ze vraagt wel erg veel van Draakje x'3
Je ogen stralen bedroefde symptomen uit
Oh my gosh, bedroefde vibes!!! NOOOOOOOOOOOOOOOOO!!
Oh, dat is eigenlijk wel zielig voor Ron ):
1 decennium geledenVERDER