6,

Het voelde raar om weer mijn eigen benen te hebben. Na lang lopen kwamen we bij een rivier aan. Daar stopten we even. ‘Hoelang weten jullie al van dit?’ Vroeg ik. ‘Al een tijdje’ antwoordde Jason. ‘We weten al heel lang dat we op een dag met jou zouden moeten vluchten. Ze willen jou hebben sagi. Ze willen jou vermoorden. Jij vormt een bedreiging’. ‘Oké noem me alsjeblieft geen sagi meer. Die naam is storend’ zei ik. ‘Sorry’ zei Joost. ‘Maar Sagittarius is gewoon te lang. Wij noemen jou gewoon sagi’. ‘Wat jullie willen’ zei ik. ‘Hebben jullie enig idee waar de andere zijn?’ ‘Nee we hebben geen idee. Misschien een klein beetje. Jullie leven alle 12 in een andere richting. En wij zijn nu in Mexico. Dus ik denk dat we als eerste naar zuid Amerika moeten gaan’ zei Joost. ‘Gaan jullie mij nog leren hoe ik weer tot centaur kan transformeren, of moet ik dat zelf uitzoeken.’ ‘Nee dat leren we je zo snel mogelijk, maar eerst moeten we hier vandaag. Ze weten waar je bent. Dus het zal niet lang duren voordat ze hier zijn’. We sprongen over de rivier heen en rende verder. We kwamen bij een klein stadje. Daar kochten we wat eten. Jason en Joost hadden geld bij zich. Het stadje was bijna uitgestorven. We kwamen bij een lang zandvlakte. ‘Oké’ zei Jason. ‘Hier moeten we doorheen. Maar dat gaat sneller als we paarden zouden hebben’. Joost en Jason keken me allebei aan. ‘Aangezien jij een groot paardenlichaam hebt kun jij ons allebei op je rug dragen. Niemand die ons ziet in die zandvlakte’. ‘Dan moeten jullie me wel leren hoe ik me kan transformeren’ zei ik. ‘Oké’ zei Jason. ‘Je hebt het sterrenbeeld boogschutter. Voel jezelf een boogschutter. Voel jezelf een centaur. Denk dat je hard kunt rennen. Sneller en sneller. Niemand die je bij kan houden’. Ik begon gelijk te rennen. Harder en harder en dacht daarbij aan een paard en mijn sterrenbeeld. En voor dat ik het wist veranderde mijn onderlichaam weer terug in een paarden lichaam. ‘Goed gedaan’ riep Joost. Ze sprongen op mijn rug. Wat ik nauwelijks voelde. Dit ging inderdaad een stuk sneller. We renden heel hard door het zandvlakte heen. We renden uur naar uur. Totdat ik langzamer ging en stopte. Ik was doodop. We waren bijna aan de andere kant van het zandvlakte. Jason en Joost stapten af en ik veranderden weer terug. Dit had ik nu wel onder de knie. Jason en Joost zette de tenten uit. Ik mochten slapen. Ze hielden om de buurt de wacht. Ik was heel erg moe dus ik sloot gelijk mijn ogen.