10,

We kwamen nu aan bij een grote rivier, zonder brug. ‘Oké, hoe gaat we die oversteken?’ vroeg ik. ‘Dat is toch niet zo moeilijk?’ zei Virgo. Ze veranderde en vloog over de rivier. ‘Zie je hoe makkelijk het is?’ vroeg Virgo plagerig. ‘Ja, ha ha ik heb toch geen vleugels!’ riep ik. Virgo begon te lachen en wilde omdraaien. ‘Hé, en ik dan!’ Virgo draaide zich om, draaide met haar ogen, en vloog terug over de rivier en landde 1 meter achter me. Ze pakte me vast aan mijn armen en vloog omhoog. We vlogen over de rivier heen. Maar vlak voordat ze aan de overkant kwamen liet ze me vallen, de rivier in. Toen ik boven kwam stond Virgo al aan de overkant. Ze begon heel hard te lachen. ‘Nou grappig hoor! Kon je nou echt niets beters verzinnen?’ zei ik. Ik klom uit het water. Ik was zeik nat. Ze stond me aan te kijken met een gemeen lachje. Ik had na onze ontmoeting helemaal niet meer goed naar haar gekeken. Ik had helemaal niet in de gaten dat ik te lang naar haar aan het staren was. ‘Uuuhm hallo? Is Sagi daar nog ergens?’ ‘uuh, ja sorry ik was even…. met mijn gedachten ergens anders. En trouwens noem me alsjeblieft geen Sagi. Ik heb echt een hekel aan die naam’ zei ik. ‘Ja, hallo. Sagittarius is gewoon veel te lang. Ik kan het amper uitspreken. Sagitt, sagittaa, sagittarr’. ‘ja oké hou maar op. Ik weet het nu wel’. ‘Mooi’ zei ze met een spottend lachje. ‘Zullen we maar weer snel verder gaan, voordat ze hier weer zijn’. ‘Ja goed idee’ zei ik.

En snel rende we weer verder.

‘Dus waar hebben jullie al die tijd gezeten?’ vroeg Robijn. ‘Wij hebben in een weeshuis gezeten samen met Sagittarius en een magiër van de ecliptianen. Er was ook een magiër van de slangendragers. Die had daar de leiding. Arlene heette ze. Toen Sagittarius 16 werd, werd hij onwel. Op dat moment werden we ook aangevallen door de ecliptianen. We vluchtte het bos in. Daar hebben we nog flink moeten vechten. Toen we iedereen verslagen hadden veranderde Sagittarius meteen. We hebben er toen voor moeten kiezen om ons te scheiden van Henrik. Toen zijn we verder en verder gevlucht en hebben we Sagi leren boogschutten. Alleen toen werden we dus aangevallen en heeft Sagi moeten vluchten. Daarna zijn we jullie tegen gekomen’ vertelde ik. ‘En waar hebben jullie gezeten?’ vroeg Joost aan Rose. ‘Dat is een lang verhaal’ zei Rose. ‘Wij zaten dus in Brazilië. Daar hadden wij een grote villa, met een enorme kelder. Virgo is dus in augustus 16 geworden. Op die dag kreeg ze dus vleugels. We hebben haar het zwaard gegeven wat bij haar paste. We leerde haar vechten en vliegen. Alleen een maand geleden werden we ineens aangevallen door de slangendragers. Ze waren met superveel. We hadden geen andere keus dan ons te scheiden van haar. Ze vloog hoor in de lucht weg. Vanaf toen hebben we haar niet meer gezien. We hadden veel tegenstanders om te bevechten. Ze waren met veel te veel. Gelukkig kwamen er 3 leden van de ecliptianen om ons te helpen. We hebben nog met z’n vijven Virgo gezocht. Maar we hebben haar nergens meer kunnen vinden. En een maand later kwamen we jullie dus tegen. Zo lang zijn we haar al kwijt’. ‘Wow, wat een heftig verhaal. Wij zijn Sagi pas 2 dagen kwijt’. ‘We moeten er echt voor zorgen dat we ze vinden’ zei Joost. ‘Maar laten we eerst even overnachten. Ik ben doodop’. ‘Goed idee’ zei Robijn. ‘Gaan jullie maar eerst slapen. Wij hadden wel eerst de wacht’.

Joost en Jason vielen gelijk in slaap.

Het was lang geleden dat ik een nachtmerrie had gehad. Ik lag op stenen. Ik was omringd door stenen. Waar was ik? Ik was niet alleen omsingeld door stenen maar ook door misschien wel 30 slangendragers. En helemaal bovenop de rots stond… zij. Ze wilde me aanvallen. Ik gilde en schrok wakker. ‘Wat ben je in godsnaam aan het doen?’ vroeg Virgo. ‘Ik had een nachtmerrie’ antwoordde ik. ‘Je gilt echt als een wijf’ zei Virgo. Ik negeerde haar. Het was 3 uur ’s nachts. ‘Ga jij nou maar slapen’ zei ik. ‘Ik houd de wacht wel’. Ik klom in de boom die achter ons stond en keek naar de maan. Het was volle maan vannacht. Ik vond de maan altijd iets betoverends hebben. We sliepen aan een meer. Overal hoorde ik wel geluiden van de natuur. Ik liet mijn blik langs het water glijden. Mijn ogen schoten naar de overkant van het meer. Daar zag ik 2 magiërs lopen met 4 slagers achter zich aan. Ze liepen naar iemand toe. Ik kon niet goed zien naar wie ze toe liepen. Ik hoorde heel vaag hun stemmen. ‘Je gaat toch niet zeggen dat je hem kwijt bent hea?’ zei de gedaante. ‘Sorry hij was gewoon te snel’. ‘En hoe zit het met die andere twee?’ vroeg de gedaante. ‘Ook daarvan zijn we het spoor kwijt’. De gedaante sloeg een van de magiërs recht in hun gezicht. ‘Wat heb ik nou aan jullie! Dit is een belangrijk gebied waar 3 sterrenbeelden zich verstoppen, en jullie raken ze kwijt!’ 3 sterrenbeelden dacht ik bij mezelf. Dat wilde zeggen dat er hier ergens in de buurt nog een sterrenbeeld was. Die was vast naar alle meldingen op internet deze richting op gekomen. Ik rende snel, zo stil ik kon, naar Virgo toe. Ik maakte haar wakker. ‘We moeten hier weg’ zei ik. Haar ogen schoten open. ‘Wat is er?’ vroeg ze. ‘Er zijn hier slangendragers’ zei ik. ‘Ze zeggen dat er hier in dit gebied 3 sterrenbeelden rond lopen’. ‘3?’vroeg ze. ‘Ja, dat wil dus zeggen dat er een sterrenbeeld deze richting is opgekomen’ zei ik. ‘Maar aan de overkant van de rivier staan dus slagendragers die op zoek zijn. Het al niet lang duren voordat ze hier zijn’. ‘Laten we zorgen dat we hier snel wegkomen’ zei ze.

We pakten onze spullen en slopen snel weg van het meer.