163~

Laura PoV
Wat moest tom nu weer hebben van me? Toen ik boven was, en de gang ingeslagen waar de nieuwsgierige blikken van beneden ons niet meer konden zien. (met andere woorden, in het muzieklokaal, met een gesloten deur). Tom grijnsde en duwde me zachtjes tegen de muur, likte zachtjes aan mijn lippen. ik rolde met mijn ogen. 'interessante vraagformulering.' zei ik zacht, maar met een lachje. TOm wiebelde met zijn wenkbrauwen en kuste me, vol passie zoals ze dat altijd beschrijven in de soort boeken dat ik graag lees. Zijn hand lag op mijn heup, en de andere achter mijn nek, en het zag er eerlijk gezegd niet naar uit dat hij echt van plan was om snel los te laten, en ik realiseerde me dat ik dat helemaal niet wou. Ik sloeg mijn armen om zijn nek, TOm keek me verbaast, maar helemaal tevreden aan. 'Zo zo, sinds wanneer doen we zo vriendelijk?' vroeg hij fluisterend hij in mijn oor. ik haalde mijn schouders op. 'als jij nu even je mond houdt.' stelde ik voor terwijl ik mijn lippen weer op de zijne drukte. Ik denk dat we zeker 5 of 10 minuten daar gestaan hebben, helemaal rond elkaar gedraaid, en onze lippen aan elkaar geplakt. Ongeveer tot ik voetstappen hoorde. Ik liet TOm los, die had duidelijk niets gehoord. 'Wel, als je me daarvoor moest storen, dan kan ik even goed naar beneden gaan.' zei ik luid. Hij keek me verbaast aan, en wou iets zeggen, maar ik legde mijn vinger op zijn lippen. ik knikte naar de deur en deed die open. Waarom verbaasde het me niet dat Barbara daar stond. Ze viel ongeveer naar binnen. 'Weet je, luistervinken is onbeleefd. ALs er iets te melden valt voor jouw oortjes, zullen mensen het je wel zeggen, puppet.' zei ik zachtes, waarna ik haar -half- tegen de grond duwde om te kunnen passeren. Als ze dacht dat het origineel was om haar schoen naar mijn hoofd te gooien origineel was, dan had ze het mis. Ik draaide me weer om en ving hem net op tijd op. Ik schudde mijn hoofd en rolde met mijn ogen. 'Bedankt voor de schoen. Nu nog de andere, dan zou ik nog echt dankbaar kunnen zijn.' zei ik spottend. Nooit geweten dat ze zo blond was, want dat deed ze nog ook. Die tweede schoen belande recht voor mijn voeten. Ik zag dat TOm zijn hand voor zijn ogen hield. Inderdaad, ze was ongeverfd blond.