164~

Laura PoV
Ik werd kreunend wakker, wie belde me op zo'n uur? Het was verdorie half 6 's morgens. Ik probeerde het te negeren. Als iemand me zo graag wou bereiken, kon hij evengoed wachten tot de nacht voorbij was, zo rond een uur of 10 ffzo. Het moet er natuurlijk om doen dat mijn GSM toon zo irritant was dat niet alleen ik maar ook anderen er wakker van werden. Alyona -die ik al een hele tijd niet gezien had omdat ik gewoon de hele tijd weg was, werken- kwam half slapend mijn kamer binnenlopen. ze schudde aan mijn schouders. 'MM;ga weg!' zei ik half in slaap. 'Laura!' ik negeerde haar. 'Laura! je GSM gaat af.' zei ze op een zeurend toontje. 'SO what?' vroeg ik geïrriteerd, kon diegene nu echt niet stoppen met bellen? 'Neem hem op; of leg hem uit. Ik wil slapen.' zaagde ze aan mijn oren. Ze schudde aan mijn schouder. 'Doe het zelf.' mompelde ik zacht. Ze deed het nog ook; kleine broers en zussen zijn zo handig, je kon ze als slaafje gebruiken. 'Hallo, met de GSM van Laura die te lui en te moe is om op te nemen.' zei ALyona met een duw tegen mijn rug. 'Oh, Bill! Nee, ze slaapt te veel, sorry. maar je kan het best aan mij zeggen hoor.' zei ze vleierig. 'Oké dan.' zuchtte ze. 'Rise and Shine, honey.' hoorde ik de zachte stem van TOM in mijn oor zeggen. Ik sprong recht, alleen al van de schrik. Ik keek ALyona kwaad aan, maar eigenlijk kon zij er ook niets aan doen. Ze raapte de telefoon van de grond -die ik door mijn schrik tegen de grond had gekatapulteerd. 'What's up?' vroeg ik, nog steeds in slaap. Ik stuurde Alyona weg, en ging aan de deur controleren dat ze niet afluisterde. 'GOed nieuws!' zei Bill enthousiast. 'By the way, wat heeft TOm tegen je gezegd dat je wel wakker te krijgen was?' vroeg hij. ik haalde mijn schouders op en realiseerde me een seconde te laat dat hij dat niet kon zien. 'Iets guwelijks..' mompelde ik zachtjes. Bill lachte. 'Zo kennen we hem weer.' weer gelach, maar dan van TOm ergens op de achtergrond. Dus de speaker stond aan? 'In je kleren meid, en als de bliksem hier naartoe komen. Je hebt de sleutel.' nog voor ik iets kon doen of zeggen had hij al ingehaakt. Ik kreunde. 'En het is nog na-acht.' maar ja, ik kon niet veel anders doen dan te doen wat ze vroegen.