14,

‘Oké, ik denk dat we het beste helemaal naar het westen kunnen reizen. Het lijkt mij verstandig om heel Mexico over te steken’ zei ik terwijl we eindelijk is iets anders aten dan appels. Namelijk bananen. ‘Hoe zag jullie leven er eigenlijk uit nog voor jullie op zoek gingen?’ vroeg Robijn. ‘We zijn altijd al op zoek geweest’ zei Roberto. ‘We zijn al op verschillende plaatsen geweest. Eerst waren we bij een rijke familie. Ze waren erg gastvrij. Op een gegeven moment hoorde we echt bij de familie. Daarna zijn we een tijdje dakloos geweest. We waren arm en leefde van het eten op straat. Daarna zijn we een tijdje bij het klooster geweest. Maar daar waren we al snel weer weg. Toen Gemini 16 werd kreeg hij alleen tekens op zijn handen, voor de rest niets. Ik wist gewoon dat dat kwam doordat Gemini en Gemini niet bij elkaar waren. Ook werkte zijn wapen niet die hij had gekregen. Dus gingen we weer verder op zoek. Een maand later kreeg Gemini ineens contact met Gemini. We konden elkaars gedachten horen. Dat wilde dus zeggen dat ze dicht bij elkaar waren. Maar hellaas werden we toen tegelijkertijd aangevallen door de slangendragers. Na dat gevecht waren we het contact kwijt. Maanden gingen voorbij en nu zijn we jullie tegen gekomen. We zijn in ieder geval een stap vooruit gekomen’. ‘Wow, dat is een indrukwekkend verhaal’ zei Joost. ‘Oké, laten we nu maar weer is verder reizen. We gaan naar het westen’ zei Rose.

We stonden op en liepen richting het westen.

‘Mijn kompas geeft aan dat we naar die kant moeten als we naar het oosten willen reizen’ zei Steven. We liepen nu met een groep van 5 personen. Het was fijn om met een grotere groep te zijn. We waren nu inmiddels niet meer lastig gevallen door de slangendragers. ‘Ik hoop zo dat we binnenkort de andere vinden’ zei Virgo. ‘Dat hoop ik ook’ zei ik. We waren nu inmiddels weg van de kust. We liepen weer net zoals gewoonlijk door het bos. Toen ineens hoorde we een harde explosie. We stopte acuut en keken elkaar aan. Even was het een moment stil. Toen hoorde we ineens stemmen. We slopen dichterbij de plek waar de stemmen vandaan kwamen. We keken door de bosjes en zagen iemand in een lang zwart gewaad met een zwart masker op. Achter hem/haar liepen verschillende magiërs en slagers. ‘Waar kunnen die vervelende kinderen zijn!’ zei een van de magiërs. ‘Ze zijn een natuurtalent in zichzelf verstoppen’. We bleven zo stil mogelijk. Toen ze uit het zich waren durfde we weer iets te zeggen. ‘Ze zoeken ons hier dus nog steeds’ zei ik. ‘Wat moeten we doen?’ vroeg Virgo. ‘We moeten hier zo snel mogelijk vandaan’ zei Steven. We stonden allemaal op en we rende snel richting het oosten.

‘Ik ben moe’ zei ik. ‘Oké’ zei Robijn. ‘We blijven hier om vannacht te overnachten. Rose, Roberto, Gemini en ik houden vannacht de wacht. We worden afgelost door Jason en Joost’. ‘Goed idee’ zei Joost. We sloten onze ogen en vielen gelijk in slaap.
Voor mijn gevoel waren er nog geen 5 minuten voorbij of Rose stond bij me om me wakker te maken. ‘Het is onze beurt om te slapen’ zei ze. Ik stond op, rekte me uit en liep naar de plek waar we konden zitten. Al snel kwam Joost naast me zitten. Even bleef het stil. ‘Sagi moet hier ergens rondlopen hea?’ zei Joost. ‘Ik hoop het’ zei ik. Al snel sliepen de andere. Alleen Gemini was nog wakker. Hij opende ineens zijn ogen. ‘Jason, Joost ?’ vroeg hij. ‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Ik weet het niet. Het lijkt net of ik allemaal stemmen in mijn hoofd heb. Ik kan er gewoon niet van slapen’. ‘Wat zegen de stemmen?’ vroeg ik. ‘Ik kan het niet verstaan’ zei Gemini. ‘Probeer toch maar te slapen’ zei Joost. ‘We vertrekken morgenochtend erg vroeg’. ‘Oké, ik zal het proberen’ zei Gemini. We liepen terug naar onze plaats en Gemini sloot zijn ogen.
De nacht duurde erg lang. Er gebeurde niet veel. In die tussentijd hadden Joost en ik het over van alles en nog wat gehad. We hadden zelf een beetje geoefend met vechten. Na een paar uur werd het lichter. We maakten de andere wakker en we gingen verder met onze reis op weg naar het westen.

Het was lang geleden, maar ik had weer een nachtmerrie. Ik liep in een rotsige omgeving. Alweer. Ik was omsingeld door verschillende magiërs en slagers. Alweer. Ik had deze nachtmerrie wel is eerder gehad. Helemaal achteraan stond een gedaante. Het wees naar mij. Ik schrok wakker en ik gilde. Alweer. Niemand keek op want iedereen zat rond Gemini. Gemini zat met zijn handen tegen zijn oren aan. ‘Wat is er?’ vroeg ik. ‘Gemini hoort stemmen in zijn hoofd’ zei Robert. ‘Laten we maar weer verder gaan met onze reis naar het oosten’ zei Virgo. We pakten onze spullen bij elkaar en liepen richting het oosten. ‘Ik heb nog steeds stemmen in mijn hoofd’ zei Gemini. ‘Ze worden alleen maar erger’. ‘Is er iets wat we kunnen doen?’ vroeg ik aan Robert. ‘Nee, ik ben bang van niet. Ik zou niet weten wat het is’.
De dagen vlogen voorbij. En er gebeurde helemaal niets. We werden geen een keer aangevallen door de slangendragers. Wel werden de stemmen in Gemini z’n hoofd steeds erger. We kwamen steeds meer in het midden van Mexico.

De dagen vlogen voorbij. Er gebeurde niet veel. De stemmen in Gemini z’n hoofd werden steeds erger. We waren nu bijna in het midden van Mexico. Op een gegeven moment stopte Gemini met lopen. Hij gilde kei hard. ‘Wat is er?’ vroeg Roberto. ‘Mijn hoofd doet pijn!’

Ineens stopte Gemini met lopen. Hij gilde het uit. Ik draaide me om. ‘Wat is er in godsnaam met jou?’ vroeg Virgo. ‘Mijn hoofd doet pijn!’ schreeuwde Gemini. Toen ineens viel Gemini flauw. We renden allemaal naar hem toe en knielde bij hem neer.

Op dat moment viel Gemini flauw. Roberto kon hem nog maar net op tijd vangen. We renden allemaal naar hem toe en knielde bij hem neer. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Joost. ‘Ik weet het niet!’ antwoordde Roberto.

Toen ineens schoten Gemini’s ogen open. Hij keek ons blij maar angstig aan. ‘Ik hoor de gedachte van Gemini weer!’

Toen ineens schoten de ogen van Gemini open. Hij keek ons angstig maar blij aan. ‘Ik hoor de gedachte van Gemini weer!’