Chapter 17

Beneden ging de garage deur open en ik rende als een gek de trap af.
‘Carlisle!’ Riep ik enthousiast.
‘Jasper?’ Hij keek me verbaasd aan.
‘Raad eens wie terug wil komen?’
‘Alice?’ vroeg Carlisle en keek langs me af.
‘Ja, zou dat kunnen?’ vroeg ik.
‘we moeten dan wel wat bedenken om de Volturi om de tuin te lijden.’ Zei Carlisle terwijl hij zijn sjaal en koffertje neer zette.
‘Oké.’ Zei ik. Carlisle verdween zijn werk kamer in en kwam er voor een lange tijd niet uit.

’s Ochtends rond 6 uur kwamen Jack en Leanne overrompeld en haastig binnen.
‘Jasper!’ Riep Jack.
‘Hier.’ Zei ik terug. Ik haalde mijn schoenen van de tafel en stond op toen ze binnen kwamen.
‘We moeten hier weg!’ Zei Jack. Ik keek van Alice naar Jack en toen naar Leanne die in de deur opening was blijven staan.
‘Hoezo?’ er stopte een auto op de oprit en binnen 2 seconden kwam Emmett langs Leanne af de kamer in lopen.
‘Het zou een strak plan zijn als we hier nu meteen weg gingen.’ Zei Emmett die naast Jack kwam staan.
‘Waarom?’ Vroeg ik.
‘De dorpelingen hebben ons…’ Emmett stopte en staarde naar de bank waar Alice zat.
‘Alice!!’ Riep hij over enthousiast. Hij trok haar omhoog en knuffelde haar. Nou hij kneep haar eerder fijn.
‘Nou, de dorpelingen hebben ons gisteren gezien en aangezien we in een vampier hatend dorp wonen komen ze zo naar ons toe om ons te vermoorden.’ Het was stil.
‘Ik hoor hier iets over een boze menigte.’ Zei Carlisle droog die de kamer in kwam.
‘Wat heb je nu weer gedaan, Emmett?’ ik grinnikte.
‘We, zul je bedoelen.’ Zei Emmett.