009 Rowy.
Er schieten steken van pijn door mijn been, er zijn brokken beton op gevallen, ik durf niet te kijken. Smurf! Waar is hij? 'Smurf?' Geen antwoord. Toen ik hem aan de kant duwde was hij met zijn kop tegen het aanrecht geknald, hij ligt daar nu bewusteloos op de grond. "BONK" Ik schrik en ga overeind zitten, wat was dat? "BONK, BONK, KRAAAK" Het glas breekt en de rook zoekt een weg naar buiten. "BONK" Ik zie een schim voor het raam, de schim hangt op zijn kop! De rook word weer heel dik en ik zie niks meer. Ik hoor een grote bonk en ik weet dat de schim binnen is. 'O, het is de hond.' Het is Stan! Hij komt me redden! 'Rowy, waar ben je?' 'AU, Hier Stan, ik kan mijn been niet bewegen.' Hij komt naar me toe en bekijkt mijn been en kijkt bezorgd, hij trekt zijn shirt uit en verbind daar mee zijn been. Er schiet een steek van pijn door me heen, hij trekt het wel heel strak aan maar die pijn word al weer snel weggehaald als ik hem zie, ik zag hem altijd al op school maar toen viel het me niet op hoe mooi hij eigenlijk is. Smurf! Hij ligt nog steeds bewusteloos tegen het aanrechtkastje aan. Ik kruip naar Smurf toe en til hem op, ik voel tranen over mijn wangen lopen, blijkbaar huil ik. 'Oke dan nu nog naar buiten.' 'Hij gaat mee.' Zegt Stan. Hij loopt naar de keukentafel toe en na een tijdje proberen breekt er een poot af. 'Wat ga je daar mee doen?' Vraag ik. 'Ik ga het als stormram gebruiken.' Hij neemt een aanloop en ramt tegen de deur, na een paar keer valt de boomstam om en zijn we vrij. Hij tilt me op en rent naar buiten. Buiten aangekomen gaan we zitten, ik ben helemaal buiten adem en hoest nog steeds, als ik weer een beetje bijgekomen ben kijk ik naar mijn been waar nu het bloed door het shirt sijpelt. 'Hoe wist je eigenlijk dat ik hier was?' Vraag ik. 'Hij wees me de weg.' We kijken naar Smurf die nog steeds zijn oogjes gesloten heeft.
Reageer (1)
G
1 decennium geledenA
A
F
!
!
!