013 : Brother

'LAAAYYYYYSSSS!'


Duizelig open ik mijn ene oog en zie een fel licht, waardoor ik hem meteen weer sluit. 'VERDOMME LAYLA!' Ik kreun geïrriteerd en hoor iemand vlak naast me zuchten. 'Ssst.' mompelt de stem. Ik glimlach instemmend en kruip dieper onder de lakens, de warmtebron komt dichter. Glimlachend kruip ik ook dichter en voel plots iets prikken. 'Als je niet snel uit dat bed komt, zul je wat gaan meemaken!' hoor ik plots. Waar maakt hij zich toch zo druk om, jeez! 'Geo, laat me..' kreun ik slaperig. Een warm ding glijd over mijn been en ik glimlach met gesloten ogen. Het voelt zo goed aan. Mijn hand ligt verstrengeld met iets, maar ik weet niet wat. Het enige wat ik wel weer is dat het aangenaam aanvoelt en totaal niet verkeerd, eerder vertrouwd. Ik hoor zacht gekreun en open even 1 oog. Ik zie Bill en sluit mijn ogen terug.


'AAAargh!!' Gillend kom ik overeind en maak een grote zwaai naar rechts. Ik glijd uit het bed en knal op de vloer neer. Met grote ogen staar ik naar de suffe Bill die in zijn ogen wrijft. 'Waarvoor al die herrie?' kreunt hij en geeuwt uitgebreid. 'WAT THE FUCK DOE JE IN MIJN BED?' gil ik panisch en voel mijn wangen rood kleuren als Georg ongelovig op me neer kijkt. Naast Georg staat Tom en hij staart met een verbeten blik naar de plek waar ik net lag. Bill kijkt me even aan en langzaam gaat zijn hand naar zijn mond. 'Oeps..'


Hij grinnikt en wend zich dan tot Georg. 'Ik moet vast uit m'n bed gerold zijn.., sorry maat.' en staat op. Hij geeft Georg een klopje op zijn schouder, alsof daarbij alles opgelost is en verlaat de kamer.
Onbegrijpend en vol verbazing volg ik zijn beweging en kan enkel een ongelovig zuchtje uit mijn mond persen. 'Waar haalt hij het lef vandaan om in ...mijn bed..' Ik grabbel overeind en herinner me plots gisteravond terug. Ik heb niet echt toegestemd, maar ik duwde hem er niet uit ook. Juist...


'Ik geloof er niets van! Volgens mij wist je dit maar al te goed!' Georg kijkt me kwaad aan en Tom staat er nu nog steeds. 'Echt niet! Doe even normaal zeg!' en wil hem passeren. 'Wij zijn nog niet uitgepraat!' en slaat de deur dicht. Tom glipt ervandoor met een rare grijns op zijn gezicht. 'Lays, je gaat nu voor de laatste keer goed luisteren naar mij!' Hij spant zijn kaken op dus dat wil zeggen dat hij echt erg kwaad op me is en ik beter kan luisteren naar mijn broertje. 'Je gaat nu meteen ophouden met dit belachelijke gedoe rond die tweeling! Heb je dat goed begrepen?' Verbaasd kijk ik hem aan, wat is volgens hem zo belachelijk? 'Pardon?' Hij kruist zijn armen over elkaar en schuint zijn hoofd. 'Ik weet dat je Tom gekust hebt.'


Met een stalen gezicht kijk ik hem aan. Excuse me? Ik heb Tom helemaal niet gekust, hij kuste mij! Wie heeft dat,...TOM! Als ik hem in mijn handen krijg dan... 'Waarom deed je dat? Je weet toch dat ik totaal niet wil dat jij een relatie begint met die 2?' Ik stel me wat beter op en trek mijn mond open. 'Aarde aan Geo! Tom heeft mij gekust en niet omgekeerd, waarom zou ik zo'n eikel kussen?' Hij rolt zijn ogen en lacht sarcastisch. 'Waarom zou Tom, JOU in godsnaam kussen?' Ik bal mijn handen tot vuisten en voel tranen opkomen. Ik weet wat hij hiermee bedoelt, ik ben een te laag niveau, Georg is alles, hij heeft geluk, heeft geld, beste vrienden, een band, is beroemd en wordt aanbeden.


'Waarom zie je dat niet in Layla? En dan Bill? Samen in jou bed? Doe eens even logisch, het is de hotte tweeling! Je krijgt geen kans Layla, echt niet.' Mijn blik richt zich tot de grond en alles wat hij zegt wordt op de een of andere manier in me opgeslagen.


Ik ben een nobody, waar dacht ik ook aan? Dat ik in die bizarre situaties met de tweeling kom, is mijn eigen schuld, en dacht ik nou echt 1 van de 2 te kunnen krijgen? Zelfs Borat is voor mij te hoog gegrepen, ik heb het verstaan Georg, broer.


'Dus prent het nu goed in je geheugen, begin niets met mijn vrienden, spook niets uit, en blijf gewoon uit hun buurt!' Ik kijk op en zie geen broer meer staan. Dit is niet mijn broer, zou het kunnen dat ik geadopteerd ben? Zou het? 'Oké.' Het enige antwoord wat nu gepast lijkt voor mij. Het is me vrijwel heel duidelijk.

'Betrap ik je nog een enkele keer, bel ik Griselda op.' Met die woorden verlaat hij de kamer en zak ik op m'n bed. Heb ik eigenlijk nog iemand die me steunt? Iemand die om me geeft? Alle personen hier rondom mij, kunnen me enkel kleineren of haten. Bill is eigenlijk nog de enige die overschiet maar, die moet ik ook al laten vallen. Ik wist niet dat het Georg zo diep raakte. Maar het geeft me een naar gevoel. Het gevoel dat hij meer geeft om zijn vrienden dan om mij.


Dank je voor de reacties lieve mensjes