174~

Laura PoV
Als ik een beetje had opgelet, had ik geweten dat de deur opengegaan was. ik liep keihard tegen Georg aan, ik vroeg me af of hij eigenlijk nog repeteerde tussen spieren kweken door. Hij glimlachte. 'Gaan we ergens naar toe?' vroeg hij terwijl hij me terug naar binnen duwde. 'Wie had het ook al weer over niet dwingen?' vroeg ik aan Bill. Georg Lachte en duwde me terug op een stoel. 'Het is onbeleefd om te vertrekken voor je Hallo gezegd hebt. of het hebt kunnen zeggen.' zei Georg lachend. Tom grijnsde.
'Ik heb er geen probleem mee.' mompelde hij. 'Tuurlijk niet. Jij kan er gewoon niet blijer om zijn dat het onderwerp van jou wilde fantasieën voor je neus blijft zitten.' zei Bill op een zangerig toontje. 'Jah, en waarom moest ik ook al weer blijven?' vroeg ik verveeld. De opmerking over Fantasieën was er misschien iets te veel aan om graag te blijven. 'Oh, trek het je niet aan. Nooit gemerkt dat jongens graag mensen als jij in hun buurt hebben?' vroeg Georg lachend. 'Je bedoeld meisjes.' zei Bill zacht. 'Serieus, Georg, wat heb je gedronken?' vroeg ik bezorgt. Ik had Georg immer als de oudste, en vooral verstandigste aanzien. en nu... Hij stelde me een beetje teleur. een beetje heel erg. 'Dus? Ga je mee?' vroeg Hij opgewekt. ik keek hem aan. 'Ik weet het niet. Het is niet positief om als 2de keus, na Barbara dan nog, te zijn.' Tom rolde met zijn ogen. 'Voor mij mocht je al langer mee, maar dat leek de rest niet zo'n goed idee omdat jullie twee niet erg .. vriendelijk waren.' Zei Tom grijnzend. Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen naar mij.
De jongens vonden het niet iets te grappig met mij erbij, het duurde nog een hele tijd voor ik echt kon vertrekken naar... ik weet niet waar. Ergens waar ik kon nadenken, waar er geen factoren waren die... me konden beïnvloeden. Geen TOm, Geen Barbara, geen Alyona, geen mama... dat werd een behoorlijk moeilijke plaats om te zoeken.