183~

Laura PoV
Gustav kwam bij ons zitten. 'Dus jullie vervelen je?' vroeg hij overbodig. ik knikte voor iedereen. 'ik heb iets om eens goed te lachen.' zei hij met een lach, zijn tanden flikkerden een beetje in het licht. 'Te veel tandpasta.' mompelde ik zacht. 'jullie verjaardagscadeau.' zei hij terwijl hij een doos uithaalde. Tom begon meteen als een bezetene aan het papier te trekken, maar het was een lege doos. Gustav lachte en gaf een ander ingepakt exemplaar aan Bill. 'Kleine kindjes willen altijd cadeautjes openmaken, dus heb ik een extra ingepakt.' zei hij lachend tegen Tom. BIll was even Enthousiast bij het openmaken, en zijn ogen werden net iets groter van plezier. 'Wie doet er mee Karaoke?' vroeg hij lachend. 'Ikke' riep ik even kinderachtig als Bill en Tom zich gedroegen. Tom grijnsde en knikte. en Georg en Gustav moesten meedoen van mij. 'Wie eerst?' vroeg ik. Niemand bewoog, en als eerste beginnen is zo onnozel dus gaf ik de micro aan TOm. 'veel plezier.' zei ik vriendelijk terwijl ik zijn plaats innam in de zetel. 'Goed dan, niet te veel lachen AuB.' zei hij terwijl hij de micro vastnam en de muziek opstartte. 'Alsof dat gaat.' nee, eigenlijk was hij best een goeie zanger, als hij zijn best deed. hij knipoogde naar mij en begon te zingen. Toms liedje...
Ik had het gevoel dat iedereen me aan keek toen Tom aan het zingen was, zijn knipoog was misschien iets te duidelijk geweest en de tekst ... wel, niet geschikt voor kleine kindjes, laten we het daarop houden.
Ik zette een liedje op voor Bill, eentje van dezelfde groep als Tom, als we dan toch in 1 genre hielden. Bills liedje.. Ik wou wegkruipen voor het aan mij was, ik bedacht me nu pas hoe lang het geleden was dat ik nog eens gezongen had, zonder dat de katten in de buurt wegliepen... Hmm, hoe veel kon je vergeten zijn in zes jaar? Veel dus.
Wel, zoals gevreesd was het de volgende keer aan mij. Ik had een liedje uitgekozen dat ik nog kende van vroeger, en het was niet zo erg als ik gevreesd had. Laura's liedje..
'hoe erg was het?' vroeg ik zacht terwijl Georg iets uitzocht. Bill glimlachte. 'Kan aan gewerkt worden, vanaf... overmorgen, als mijn kater uitgewerkt is.' zei Bill lachend. Wel, dit was niet echt hetgene waar ik om gevraagd had, maar oké, geen probleem. 'En dan vinden we wel tijd om je pianoskills weer wakker te maken.' zei Tom aan de andere kant in mijn oor. Ook dat nog, ik had het gevoel dat dit een drukke tour zou worden.