Cry me a river - 14.1

Mei – 2012

Haar vingers gingen rytmisch op en neer waardoor de auto gevuld werd door één rytmisch geluid. Niet dat ze het door had, haar ogen had ze op de weg gefocusd. Het landschap schoot voorbij. Ze had pas door dat haar vingers aan het bewegen waren toen Stan zijn hand op die van haar legde.
      “Rustig blijven, alles komt wel goed” hij glimlachte bemoedigend haar richting uit. “Hey, niet stressen. Alles komt goed” Olivia richtte haar ogen op haar voeten, die gehuld waren in pumps. Een rode kleur verspreidde zich over haar wangen. “En blozen moet ook niet” Stan grinnikte even waarna hij weer voor zich uit keek, zodat ze nergens tegen aan zouden rijden. “Gewoon rustig blijven. Ik ben bij je, er zal niets gebeuren. We gaan maar gewoon naar een concert” maar naar een gewoon concert. Het was niet maar een gewoon concert voor haar. Ze zou Niall terug zien, en dat zorgde ervoor dat het niet maar een gewoon concert was. Wat moest ze doen? Hem negeren? Of net heel erg sociaal zijn en hem een kus op zijn wang geven? Moest ze met hem praten of? Een zucht kwam tussen haar lippen uit, niet dat Stan er ook maar enige aandacht aan besteedde. “We zijn er bijna. Zie je dat gebouw daar?” Stan wees met zijn rechterwijsvinger naar een groen dak in de verte. “Daar moeten we zijn, dus dan moeten we er hier af” het geluid van de pinkers vulde de auto en nog geen vijf minuten later parkeerde Stan de auto aan de achteringang. “Serieus, we mogen blij zijn dat we Louis kennen, stel je voor dat we ergens parking zouden moeten zoeken” hij schudde zijn hoofd en viste zijn gsm uit zijn broekzak waarna hij de auto uit stapte. Olivia daarin tegen bleef zitten. Ze keek recht voor zich uit en ademde diep in en uit. Ze kon dit wel, ze moest helemaal niet bang zijn of stressen. Het zou allemaal wel goed komen.
      “Olivia?” haar hartslag ging twee keer zo snel toen de deur van haar kant van de auto open werd getrokken. “Ben je klaar? Louis komt ons direct halen. Hey, gaat het?”
      “Ja ja, natuurlijk” ze glimlacte zachtjes. “Zoals je zei, alles komt goed” even grinnikte Stan.
      “Wel, mag ik u dan mijn hand aan bieden?” als een echte gentleman stak Stan zijn hand uit in Olivia’s richting. “Dan kan ik u naar binnen escorteren” de glimlach die op Olivia’s gezicht stond werd iets groter een voorzichtig nam ze Stans hand vast.
      “Ben je haar nu aan het versieren?” een opgewekte stem schalde over de parking heen, waardoor zowel Olivi als Stan hun hoofden draaiden.
      “Louis” Stans hand liet ze los en met grote stappen liep ze in de richting van haar beste vriend. Het was raar, dat ze gelukkig werd van Louis na vier maanden weer in het echt te zien. “Ik heb je gemist” haar armen sloeg ze rond zijn nek heen en zijn armen ketenden zich vast rond haar middel.
      “Ik jou ook, little Olive” haar hoofd legde ze tegen zijn borstkas aan en zijn hoofd plaatste hij op haar hoofd waardoor hij Stan kon aan kijken. “Hoe gaat het met je?”
      “Goed goed”
      “En met haar?”
      “Ook goed, dank je voor de vraag aan mij te stellen” Olivia keek omhoog. “Ik kan nog antwoorden hoor”
      “Ze heeft gelijk, het gaat goed met haar. Ze was daarnet enkel een klein beetje aan het stressen” verbaasd keek Louis van Stan naar Olivia.
      “Waarom was je dat aan het doen?” toen Louis merkte dat Olivia geen antwoord gaf keek hij Stan aan, deze haalde zwijgend zijn schouders op. Moest ze het tegen Louis zeggen? Dat ze bang was om Niall terug te zien? Of moest ze net zwijgen en doen alsof er niets aan de hand was? “Hey, gaat het?” Stan was het gebouw, samen met één van de securitymensen, al binnen gewandeld waardoor Louis en Olivia alleen op de parking stonden.
      “Ik weet gewoon niet hoe ik binnen een paar minuten moet reageren als ik hem weer zie” haar stem was een fluistering. “Ik weet niet dat ik hem moet negeren of net rond zijn nek moet vliegen. Ik mis hem maar ik weet niet of ik dat moet laten zien. Want als ik dat laat zien dan breek ik mezelf, want ik wil niet terug iets met hem krijgen als jullie nog op tour zijn. Snap je?”
      “Ik snap je,” een kleine glimlach speelde rond Louis’ lippen en zijn armen sloeg hij iets strakker rond haar lichaam heen waardoor hij haar tegen zich aan kon drukken. “Weet je, ik zou gewoon normaal tegen hem doen. En als hij het wilt kan je altijd met hem praten. Je kan zeggen dat je hem mist maar ik zou hem niet te veel hoop geven dat het nu goed komt, zeg hem dat er veel kans is voor na de tour. Maar niet nu” Olivia knikte.
      “Lou?”
      “Ja?”
      “Ik hou van je, echt waar. ik kan me geen betere vriend voor stellen” een glimlach speelde rond zijn lippen.
      “En ik geen betere vriendin”

Vraagje, hoe denken jullie dat Olivia gaat reageren als ze Niall terug ziet? En andersom natuurlijk? Of zijn er nog andere dingen die je me wilt melden/vragen, laat het me maar weten (:
Sneeuwt het bij jullie ook zo? Op zich vind ik het heel leuk, echt waar ik vind sneeuw geweldig (enkel 'verse' sneeuw ^^) maar ik moet straks nog ergens naar toe dus hoop ik dat de wegen een beetje open zijn. Gelukkig reed mijn bus nog, weliswaar wat trager dan anders ^^ Het beste deel van de busrit was zeker toen hij de berg af moest rijden ^^