009

Sorry dit stukje is beetje... niet netjes. Laat ik daar op houden:D

Ginny Weasley

Met een zucht kijk ik de Leerlingenkamer van Griffoendor door, Harry had een afspraak met Proffesor Perkamentus ,en sta op als ik Dean me met een vreemde blik, jaloers? hongerig?, aan zie kijken. Hermelien, die naast me zit, kijkt me vragend aan. 'Ik ga een stukje lopen.' mompel ik zacht. 'Je mist hem, hé?' vraagt ze streng maar bezorgd. Beschaamd knik ik en loop naar de slaapzaal om mijn tas weg te brengen. Dromerig staar ik uit het raam naast mijn bed en kijk in de verte naar het Zwerkbal stadion. Met een zucht loop ik naar de badkamer en poets grondig mijn tanden. Ik steek mijn handen in mijn zakken en loop de trap af, de Leerlingenkamer door. Een steek van schrik gaat door me heen als ik voetstappen achter me hoor. 'Wat ga je doen Dean?' klinkt er uit de Leerlingenkamer. De bekende voetstappen van Dean klinken achter me. Vlug versnel ik mijn snelheid en voor ik het weet kom ik langs de Grote Zaal. Vanachter word ik ineens vast gegrepen en er word een hand op mijn mond gelegd, zodat ik niet kan gillen. Tegenstribbelend word ik mee getrokken naar een donker, hoekje. 'Waar was jij van plan om heen te gaan? Zeker naar je vriendje?' vraagt Dean spottend. Té snel schud ik mijn hoofd en probeer los te komen. 'Jij komt niet los.' vervolgt hij, en hij laat met hongerige ogen een blik over mijn lichaam gaan. Zijn handen glijden ineens over mijn zij en hij probeert aan mijn borsten te zitten. Een eindje verderop klinken bekende stemmen. Dean is daardoor tijdelijk afgeleid, dus ruk ik me los en ren op de stemmen af. Harry en Perkamentus staan buiten Perkamentus' kantoor te praten. Meteen vlieg ik om Harry's hals en laat mijn tranen lopen. 'Gin, wat is er?' hoor ik Harry geschokt vragen. Ik schud mijn hoofd en voel meteen zijn armen om me heen. Mijn gevoel zegt dat Perkamentus met bezorgd aan staart. Achterons hoor ik voetstappen klinken. Harry verstijft en ik kijk voorzichtig omhoog. Zijn blik staat kil en koud. 'Wat doet u hier op deze late avond, meneer Thomas?' vraagt Perkamentus ineens vriendelijk. Ik verstijf en kruip dichter tegen Harry aan. 'Ik zag dat Ginny overstuur de Leerlingenkamer uit liep, en ben haar gevolgd, omdat ik wou weten wat er aan de hand was.' antwoord Dean gladjes. Harry's lippen bevinden zich ineens tegen mijn oor en ik hoor hem fluisterend vragen:'Is dat waar?' Bijna onmerkelijk schud ik mijn hoofd en adem Harry's geur in. Er komen voetstappen weer dichterbij en ik voel een hand op mijn schouder. Ik schud hem af als ik allebei de handen van Harry om me heen voel. 'Blijf met je poten van me af.' snauw ik. Harry verstijft meteen en ik merk dat hij een in Dean' richting wil stappen. Hij stopt ineens en ik zie dat Perkamentus hem tegen hield, door zijn hand op Harry' schouder te leggen. Perkamentus buigt naar me toe en fluistert: 'Heeft hij je aangerand?' Ik aarzel en kijk op als er voetstappen klinken. 'Ron hou Harry's armen is vast.' zucht ik. Verbaasd laat Harry me los en houd zijn armen gekruist achter zijn rug. Ron pakt verbaasd zijn handen vast en kijkt me twijfelend aan. Vlug jat ik Harry's stok en richt mijn aandacht op Perkamentus. 'Ja.' fluister ik zacht. Bezorgd kijk ik naar Harry wie zich los heeft getrokken en zijn stok van me afpakt.