Keylina - 79

Het duurde niet lang voor een aantal wachters prinses Azulena de zaal in brachten. Ze had echter nog vier vuurnatiesoldaten bij zich. Yue keek haar aan.
“Wat kom je doen?”, vroeg ze kalm.
“Praten”, zei Azulena.
“Ik zie niet in waarom je soldaten nodig hebt om te praten”, zei Yue. “We hadden toch gezegd dat de soldaten niet welkom waren?”
“Ik begeef me nergens zonder de begeleiding die bij mijn positie past.”
“Hier heb je geen positie, behalve die van vijand. Je mag al blij zijn dat we je wilden ontvangen. Je hebt ons beledigd door die soldaten mee binnen te brengen”, zei Yue streng. “Wachters, neem die soldaten gevangen.” De prinses wou protesteren, en de soldaten maakten aanstalten zich te verdedigen. “De afspraak was toch dat we u gevangen zouden nemen als u ons beledigde?”, zei Yue. “Maar laten we er even vanuit gaan dat deze belediging niet de bedoeling was. Dus ik geef u nog één kans, als die soldaten weg zijn.” Ik zag dat Azulena zenuwachtig werd. Niemand anders zou het opmerken, maar ik zag het aan een subtiel trekje dat mam ook had als ze zenuwachtig was. Ze gebaarde de soldaten dat ze zich moesten laten doen.
Toen de soldaten weg waren, stuurde Yue iedereen buiten. Enkel zij, ik en de vuurnatieprinses waren nog binnen. Ik stond op.
“Zeg wat je te zeggen hebt, Keylina.”
“Mijn naam is Azulena, niet Keylina”, reageerde ze meteen.
“Ik heb zo mijn redenen om je zo te noemen”, zei ik kalm. “Zeg wat je te zeggen hebt.”
“Mijn vader, vuurheer Azlaï, heeft een voorstel”, begon ze. “Hij nodigt Lizzie uit om terug te komen en zich weer bij hem aan te sluiten. Ze zal rijkelijk beloond worden, en uiteraard geen enkele straf krijgen. Bovendien zal de waterstam verder gespaard blijven. Verder is hij bereid om alle gevangenen van de waterstam vrij te laten, in ruil voor de uitlevering van een persoon: de avatar.”