After a life in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany. *-59-*

Uiteindelijk is het al 6 uur voordat wij thuiskomen. Ik ben door de jongens naar huis gebracht en daar ben ik erg blij om. Zo hoort het nu eenmaal. Uitgeput trap ik die ballerina’s uit, want mijn voeten begaven het bijna in die schoenen. Daarna strompel ik de trap op richting de slaapkamer. Zometeen heb ik het hele bed voor mij alleen, want Tom zou gewoon thuis slapen. Ik verlang nu al naar dat heerlijke, grote bed.
Eenmaal in de slaapkamer aangekomen kleed ik mij om en ga in mijn bedje liggen.
Ik mis Tom stiekem wel naast me, maar het is ook wel heerlijk om alleen in me bed te liggen! Nog steeds denk ik aan mijn moeder, wat zal ze nu denken, wil ze me echt terug halen naar Portugal? Dat wil ik echt niet, ik heb het prima naar mijn zin in Duitsland!
*"Alleen straks moet ik alles zonder Tom gaan doen, dan is hij op tour, ik denk dat David niet gaat accepteren als ik mee ga, en ik weet ook niet zeker of hij hier wel vanaf weet dat ik met Tom ga

Aan de andere kant heb ik hier mijn werk en ik ga dat niet zomaar opzeggen om met mijn vriend op tour te gaan. Ik ben hier net en begin bijna met werken. Dan kan ik niet gelijk maken om na twee weken weer weg te gaan.
Ik zucht diep, met allerlei gedachten val ik in slaap. Om half 12 gaat mijn telefoon, wie zou mijn nu weer bellen, ik draai me eigen om en probeer wat verder te slapen. "Opnieuw gaat mijn telefoon weer over, ik geef een diepe zucht.
Ik rek me uit, duf ga ik opzoek naar mijn telefoon, en neem op. 'Met Xavina, meteen ontsnapt er een gaap uit mijn mond. 'Met Tom, heb je zin om met ons nog een dagje weg te gaan. Want binnenkort moeten wij weer op tournee en zal je ons niet zo vaak meer zien. Ik lijk even na te denken, hmm ik kan het proberen, misschien heb ik minder pijn! Ik zeg tegen hem dat ik over een kleine twee uur bij hem ben. Ik gooi mijn benen uit het bed en zoek mijn sloffen. Die moesten hier ergens staan. Terwijl ik nog eens geeuw, doe ik mijn raam open om de frisse lucht naar binnen te laten. Snel pak ik nog een vest voordat ik mijn slaapkamer uitloop om beneden een ontbijt voor mezelf klaar te maken. Als ik de trap af loop, merk ik dat mijn knie geen pijn meer doet. Tegelijk bedenk ik wel dat ik nog steeds uit moet kijken, want er is een grote kans dat het weer terug komt. Ik rek me eigen nog eens uit en kijk naar buiten, de zon schijnt en de lucht is blauw, het word een heerlijk weertje. Ik eet rustig mijn boterham op en drink mijn thee op, dan vertrek ik weer naar boven, ik bedenk me eigen dat ik vandaag het verband mag verwisselen, voorzichtig begin ik het af te rollen en bekijk mijn knie goed, 'er is bijna niks meer te zien. Een klein zuchtje verlaat mijn mond. Misschien hoef ik dan toch niet naar de dokter te gaan. Ik besluit dat ik het nog een aantal dagen aan zal kijken. Uit mijn kledingkast pak ik wat kleding en vertrek naar de badkamer. Daar laat ik het bad volstromen en gooi er aardig wat zeep in. Ik poets mijn tanden, kleed mij daarna uit en stap in het heerlijk warme bad.