Prologue.

Lief dagboek,
Vandaag was echt de leukste dag van heel mijn leven, nog leuker dan toen ik met Jollie mee mocht om een uur gratis te winkelen. Natuurlijk was dat ook echt heel gaaf, ik bedoel een uur lang shoppen dat wil iedereen, ik zou het best nog wel een keer willen!
Maar daar ging het niet om, vanaf vandaag zijn Liam en ik officieel vriendje en vriendinnetje! Het was zo lief, ik ging de deur open doen omdat er aangebeld werd, toen zag ik een bos met rozen liggen en toen ik vooruit keek stond Liam er en toen vroeg hij het! Je wilt niet weten hoe gelukkig ik ben. Natuurlijk is het wel moeilijk om hem vaak te zien, maar nu hij nog een aantal weken vakantie heeft, kan ik heel veel tijd met hem doorbrengen. Natuurlijk ook met zijn vrienden, aangezien die bij hem blijven.
Maar al die keren dat ik vertelde hoe graag ik iets met hem zou willen, komen nu eindelijk uit en eerlijk gezegd, het was beter dan dat ik ooit zou durven dromen!
Opdat na was vandaag niet zo heel speciaal. Ik was eventjes naar Jollie gegaan en daar hebben we een film gekeken. Een film over een of ander sprookje. Het enige wat ik weet was het einde, de prinses trouwde met de prins en leefde nog lang en gelukkig. Dus laat mijn happy ending ook maar komen, samen met Liam, natuurlijk. Ik kan het nog steeds niet geloven dat we eindelijk iets hebben samen!
Maar lief dagboek, omdat morgen weer een drukke dag word ga ik nu lekker slapen en dromen over Liam. Als ik kan slapen dan, ik ben zo gelukkig. Ik weet zeker dat ik het gelukkigste meisje van heel Engeland, misschien zelfs wel van de hele wereld, als het aan mij lag.

lots of love,
April


Dear diary,
vandaag was echt de slechtste dag van heel mijn leven! Net zoals die ene keer toen ik knallende ruzie had met Mayla, mijn beste vriendin. Nee, wat er vandaag gebeurd is, is duizend keer erger. Vanaf vandaag zijn April en Liam officieel een koppel.
Ik zat wat met Harry te dollen, toen mijn lieve zus heel gelukkig de kamer kwam binnenlopen. Die enorme glimlach op haar gezicht was gewoon niet te missen. Ze vertelde ons in geuren en kleuren hoe Liam voor haar deur stond met een bos rozen. 'Het was zo lief!' Nu ja, voor haar dan. Ik zie het al voor me: April en Liam die voor mijn neus staan te zoenen. Iew. Natuurlijk ben ik blij voor haar, maar dat neemt mijn gevoelens voor hem niet weg..
Ja, ik heb, net als mijn tweelingzus, ook gevoelens voor Liam. Alleen is er niemand die dat weet. Gelukkig maar. Ze zouden me vierkant uitlachen. Nog nooit heb ik een echt goede band gehad met hem. Altijd kwam ik beter overeen met de andere. Zayn, Louis, Niall en Harry. Maar Liam heeft zo net dat tikkeltje meer. Ook al heb ik er dus geen zo'n heel goede band mee. Het is ook niet dat we niets tegen elkaar zeggen hé, maar er komen gewoon geen deftige conversaties uit voort.
Hoe dat komt, weet ik eigenlijk niet. Ik word altijd zo zenuwachtig in zijn buurt en begin spontaan te stotteren. Een stille aanbidster. Dat is wat ik ben. Altijd al geweest, trouwens.
Nadat April ons het 'heuglijke' nieuws meedeelde, vertrok ze weer. Ikzelf zei Harry gedag en liep over straat met muziek klinkend in mijn oren. Na ongeveer zo'n uur rondgedwaald te hebben in het mooie Londen ben ik uiteindelijk maar naar huis gelopen. Meer dan dat en nog wat zielig in de zetel gezeten te hebben, is er niet gebeurd.
Wait, I've got mail. Liam! Eens kijken wat hij te zeggen heeft. "Hi. Ik weet niet of je het al weet, maar ik heb dus wat met je zus. Kom je morgen samen met de jongens naar mijn huis?" Wat moet ik daar nou weer op zeggen? Natuurlijk wil ik hem zien, maar Liam en April samen? No way. "Sorry, can't." Pft.

thank you for listening,
Lynna.