Isn't she lovely - 16.1

Mei – 2012

      “Daar ben je,” Liam schudde zijn hoofd, “dude, waar was je? We hadden tien minuten geleden al moeten beginnen” ook al klonk het als een beschuldiging, een glimlach speelde toch rond Liams lippen. “Of willen we wel weten waar je was?” Harry, die enkele seconden ervoor nog met Louis aan het praten was, barstte in lachen uit.
      “Wat Niall doet als wij er niet zijn wil ik niet weten hoor” met een grijns keek Harry de Ierse jongen aan. “Of wel?”
      “Praat straks maar bij,” één van de mensen van het geluid kwam hun kant uit gewandelt, “nu moeten jullie soundchecken” hij drukte een microfoon in ieders hand waarna hij het podium weer af wandelde. “Staat iedereen klaar? Oké, één, twee, drie. Go!” muziek schalde door de boxen heen en niet veel later sprongen de jongens van de ene kant naar de andere kant op het podium.
      “Give you this, give you that. Blow a kiss, take it back. If I look inside your brain, I would find lots of things Clothes, shoes, diamond rings. Stuff that's driving me insane” een grijns speelde rond Harry’s lippen. 'I want' was een geweldig nummer om te zingen. Alle energie die in je lichaam zat kon je er uit laten komen op dit nummer.
      Van op een afstandje bekeek Stan de jongens, ooit had hij samen met Louis het podium gedeeld. Het was zijn eerste en laatste keer dat hij op een podium gestaan had. De stress die het mee bracht was niet goed geweest voor hem, maar wel voor Louis. Die jongen bloeide helemaal open toen hij voor de eerste keer op het podium stond. “Hier ben je dus” verbaasd keek Olivia op toen ze het deurgat uit kwam. Ze was, toen de muziek begon te spelen, recht gestaan uit de rode stoel en langs dezelfde weg als Niall naar beneden gewandelt. “Waar zat je?”
      “Boven op het balkon, in één van die rode zeteltjes” met een simpele hoofdknik duidde ze de plaats aan. “Daar kon ik alles wat er op het podium gebeurde goed zien” Stan knikte begrijpend.
      “Is er iets?” Olivia’s bruine ogen keken Stan verbaasd aan. “Wat? Je moet niet zo raar kijken, je bent zo afwezig dus ik vraag me, als goede vriend, af of er iets met je is. Dat is alles” lachend stak hij zijn handen in de lucht voor hij op een rood stoeltje ging zitten dat op de begane grond stond. “Trouwens, je kan toch niet meer dan een uur daar boven gezeten hebben. De jongens hebben twintig minuten pauze gehad, dan is er toch niets te zien van boven af?” Olivia had zich naast Stan in een rood zeteltje gezet en bekeek nerveus haar nagels. Moest ze hem nu vertellen dat ze met Niall gepraat had? “Olivia?”
      “Ik heb met Niall gepraat” de muziek, afkomstig uit de boksen, over stemde bijna Olivia’s woorden. Bijna.
      “Dus daar zat hij,” Stan lachte even, “waar hebben jullie het over gehad?” voor de zoveelste keer die dag beet Olivia zachtjes op haar onderlip. Hoe graag ze Stan ook als vriend had, dit wilde ze liever eerst met Louis bespreken. Hij was en bleef haar beste vriend en natuurlijk kende Louis Niall. “Je wilt er niet over praten met me. Dat is niet erg hoor” een glimlach verscheen rond zijn lippen. Natuurlijk vond hij het niet erg, als zij er liever niet over praatte dan deden ze dat ook niet.
      “Ik wil er wel over praten met je, maar gewoon niet nu. Ik wil gewoon eerst met Louis praten, hij kent Niall. Geloof me, daarna krijg jij het allemaal te horen” met een klein glimlachje rond haar lippen keek Olivia Stan aan.
      “Als je het me niet wilt vertellen moet het niet hoor, enkel als je het wilt vertellen mag je het vertellen. Oké?” ze knikte. “Dan is het goed” Stan wierp nog een laatste blik op Olivia en liet toen zijn blik naar het podium afdwalen, waar Louis nog steeds even actief stond op te springen als er voor. Serieus, wat was er toch met die jongen? Nou ja, als hij zo niet deed dan was hij niet Louis.
      “And now the girls say” Louis’ stem schalde door de zaal heen. In zijn ogen waren pretlichtjes te vinden, deze begonnen altijd te schijnen als hij zich amuseerde.
      “I want, I want, I want, but that's crazy. I want, I want, I want, and that's not me. I want, I want, I want, to be loved by you” de stemmen van de jongens pasten perfect bij elkaar. Het plaatje was gewoon af. Even sloot Olivia haar ogen en liet zich mee nemen door de muziek. Zayns stem vulde haar gehoorgangen en een glimlachje verscheen rond haar lippen. Ze opende haar ogen pas toen Zayn, als laatste, stopte met zingen. Een rode blos verscheen op haar wangen toen haar bruine ogen contact maakten met de blauwe ogen van Niall.
      “Olivia, kunnen we eens praten?” Louis stond aan haar kant van het podium en keek zijn beste vriendin met een glimlach aan.
      “Tuurlijk” Olivia stond recht en volgde haar beste vriend. “Ik moet trouwens dringend met je praten”
      “Dat dacht ik al”

Vonden jullie 't vorige hoofdstuk (So sick - 15) eigenlijk goed? De drie deeltjes bedoel ik dan, want in mijn ogen zijn ze redelijk belangrijk. Nou ja, 't is zondag dus ik kruip bijna mijn bedje in en ga dan lekker lang uit slapen. Ik dacht gewoon: Ik zal nog even dit uploaden zodat ze 't niet pas in de namiddag of 's avonds krijgen ^^ Slaapwel <3