Great that makes two.

Als snel had ik door dat ik nu eenmaal niet dezelfde tengere lichaamsbouw had als die van Alice. Ik staarde onzeker in de grote spiegel tegenover het bad. De contouren van het kleed benadrukten mijn zandloperfiguur en het rood maakte het geheel nog wat opvallender. Met mijn lichaam kon ik het me veroorloven hierin rond te lopen, maar toch voelde ik me niet gemakkelijk. Het leek net alsof ik weer in mijn ondergoed stond. Of technisch gezien dat van Alice.
In een flits zag ik Jasper’s ogen naast mijn spiegelbeeld. Ik schudde mijn hoofd, ik moest stoppen met aan hem te denken. Toch kon ik de verleiding niet weerstaan om me in te beelden dat hij achter me stond. In mijn gedachten sloeg hij zijn armen om me heen, hij drukte zachte kusjes in mijn hals en streek met zijn vinger langs mijn zij. Ik rilde haast van genot en schrok op van een zachte klop op de badkamerdeur.
’Ben je klaar?’ vroeg Alice’ zangerige stem.
’Kom maar binnen,’ riep ik.
De deur ging zachtjes open, meteen gevolgd door Alice’ grijnzende gezicht. ’Staat je goed,’ complimenteerde ze me.
’Het is nogal nauw vind je niet?’ vroeg ik onzeker.
’Dat is net waarom het je zo leuk staat.’ Ze liep naar me toe en ging naast me staan. ’Kijk als ik het draag lijkt het net een patattenzak,’ ging ze vrolijk verder.
’Je gaat me niets anders geven om aan te doen hé?’ vroeg ik zonder enige hoop.
Alice schudde haar hoofd, waardoor haar piekerige haar op een grappige manier op en neer danste.
’Kom dan kan de rest je ook keuren.’ Ze greep me bij mijn arm en sleurde me naar beneden met een zelfvoldane grijns op haar gezicht. Iets waarschuwde me dat ze me niet voor niets in dit nauwe geval had gestoken.
Beneden schoten alle hoofden meteen in mijn richting. Ik voelde Jasper’s blik op me branden, maar durfde niet naar hem te kijken. Het ongemakkelijk gevoel werd steeds sterker, uiteindelijk blikte ik naar beneden om zeker te zijn dat ik kleren aanhad. Ik haastte me naar de zetel en ging snel neer zitten. Ik gaf al snel de poging op om de stof wat naar beneden te trekken om mijn blote benen te bedekken. Ik haat je Alice, seinde ik naar haar door. Ze beantwoorde mijn gedachte met een knipoog.
’Ik hou ook van jou hoor,’ zong ze en ze huppelde, op haar eigen sierlijke manier, naar één van de computers in de hoek van de kamer.
Waag het niet. Ik keek met samengeknepen ogen naar Emmett die op het punt stond een opmerking te maken. Mijn gedachten moet nogal bedreigend geklonken hebben, want meteen richtte hij zich weer op de footbal wedstrijd op tv.

’Dawn kom je even mee?’ Ik keek op naar Edward die zijn hand naar me uitstak. Ik knikte, een beetje verbaasd, en nam zijn hand aan.
’Dank je voor de redding,’ mompelde ik zodra we buiten stonden.
Edward lachte geamuseerd en haalde een bundeltje achter zijn rug vandaan. Hij gooide het naar me toe en ik ving het handig op.
’Oh dank je,’ prevelde ik. Ik sprong achter een boom en trok snel mijn kleren aan die op wonderbaarlijke wijze al terug droog waren.
’Daar voel je je misschien iets wat beter in. En Jasper ook.’ Hij moest duidelijk een grijns onderdrukken.
Mijn ogen vielen bijna uit hun kassen toen tot me doordrong wat hij bedoelde. ’Heeft hij het je verteld?’’ riep ik vol ongeloof. Dit was niet mogelijk. Ik dacht dat ik het ergste gehad had toen Jasper kwam binnenvallen en me in, weinig verhullende, lingerie zag. Geen moment had ik aan Edwards gave gedacht, waarschijnlijk omdat hij geen effect had op mij.
’Wel hij heeft het me niet verteld. Dat was niet echt nodig,’ het lukte hem steeds minder om een grijns te onderdrukken, ’het speelde zich nogal vaak af in zijn gedachten. Of zal ik zeggen speelt…’
Daar gingen we weer, natuurlijk waren Jasper’s gedachten visueel ingesteld.
’Hé maak je niet druk. Zodra ik het zag heb ik hem afgesloten. Ook al was dat nogal moeilijk.’ Hij fronste zijn voorhoofd. ’Zijn gedachten waren nogal sterk aanwezig.’
Hij zat er dus nog steeds mee in zijn hoofd. Mijn hoop dat hij het snel zou vergeten, verdween als sneeuw voor de zon.
’Dus?’ vroeg Edward.
’Dus?’
‘Wat vind je van Jasper?’
‘Ik weet niet wat je bedoelt,’ antwoordde ik zo onverschillig mogelijk.
’Dan zeg je het niet. Ik kom er heus wel achter hoor.’
Oh nee. Niemand zou erachter komen. Alleen Jasper kon mijn gedachten lezen en mijn gevoelens aanvoelen, het enige wat ik dus moest doen, was uit zijn buurt blijven. Shit.