18.Susanne

Dublin

Ik kijk uit het raampje van de Taxi. Het regen. Louis had er op gestaan met me naar het ziekenhuis te gaan. Daar was er bloed geprikt. De uitslag zouden we over een paar dagen te horen krijgen. Ik schrok op uit mijn gedacht toen er een andere taxi luid toeterde. Ik keek naar Louis die aan de andere kant van de achterbank zat. Hij had wallen onder zijn ogen en zag er moe uit. Ik schoof over de bank naar hem toe en legde mijn hoofd op zijn schouder. Na een paar minuten begon Louis met mijn haar te spelen. Dat deed hij altijd als ik tegen hem aan zat. “Louis, schatje” zei ik zacht. Louis gromde wat. “Ik mis Saar zo” zei ik nu nog wat zachter. Op dat moment reden we de straat in waar de ouders van Niall woonde. Vorig jaar hadden onze ouder met elkaar besproken of het misschien een goed idee was om met z’n allen in een appartement te gaan wonen. Toen hadden de ouder van Niall aan geboden om in de achtertuin een huis te bouwen waar we met z’n allen konden gaan wonen. En zo was het gekomen dat we met z’n allen bij Niall woonde. Ik veegde het raampje schoon en keek de straat in. En op dat moment zag ik hem. Een grote zwarte Hummer stond op de oprit voor het huis. Louis en keken elkaar aan. Waarschijnlijk dachten we het zelfde. Toen de taxi voor het huis stopte sprong ik er uit. En terwijl Louis de taxi chauffeur betaalde liep ik naar de tuindeur toe. Ook al zaten weer meer in het huis van de ouders van Niall, had ik besloten naar ons eigen huis te kopen. Het huis waar wij in woonde stond met een soort tunnel verbonden aan het huis van de ouders van Niall. Bij het hek wachten ik op Louis. Samen liepen we door de tuin naar de glazen deuren van het huis. Ik klopte op de glas en ik zag Kyara opstaan van de bank. Ze deed de deur open en liep terug naar de bank. Ik liep de kamer binnen en hoorde vanuit de keuken een kinderstem komen. Ik bleef stok stijf staan en Louis botste bijna tegen me op. Uit de keuken kwam Alex lopen met aan haar hand een meisje van een jaar of 6. “Susanne, schatje ik heb je zo gemist” riep Alex hard en gaf me een knuffel. “Alex” zei ik blij verrast. Met een schuin oog keek ik naar het meisje dat nu tussen Liam en Harry op de bank zat. Als ik iets minder had gekeken was het niet op gevallen. Maar nu had Alex het gezien en begon ze te praten. Ik volgende niet wat ze zei. Ik was met mijn gedachten heel ergens anders……

“Susanne hoorde je wat ik zei?” Vroeg Alex op dringende toon. “Uh, wat zei, je Alex?” vroeg ik mijn zus verward. Maar het was al te laat. “Saar kom eens” hoorde ik Alex zeggen, en het meisje sprong op van de bank. Ze was lenig. Ze leek erg op Harry…………

---

mmmmmmmmmm oja er was ook nog iets met het zusje van Sean toch (a)
haha ik zeg nog niets(h)

Weer een wat langer stukje. Ik ga proberen om iedere dag te schrijven maar met school weet ik niet of het lukt.