03. -Daphne

De dagen daarna gingen maar traag voorbij. Behalve woensdag, toen was ik gaan shoppen met Melanie. We hebben allebei hetzelfde topje met een vestje gekocht. We zouden er allebei hetzelfde rokje onder aandoen. We kochten wel vaker dezelfde kleren. Ondertussen is het al vrijdag en ik had echt geen zin in vandaag. Op vrijdag hadden we acht lesuren. Wie zet er nu ook acht lesuren op een vrijdag? Terwijl iedereen al weekend heeft, zitten wij nog een lesuur langer achter de schoolbanken. Mijn toetsen van de voorbije week waren niet zo goed gemaakt. Dat kwam omdat ik mij gewoon niet concentreren. Het is misschien het beste als ik die toetsen thuis niet aan mijn ouders laat zien, anders laten ze mij nooit meer naar een concert van One Direction gaan. En al zeker niet als er een meet and greet bij was. De zenuwen werden met het uur erger. Overmorgen zou ik ze in het echt zien. Ik kon het eigenlijk nog steeds niet geloven. Elke minuut die we vrij hadden, tijdens de pauzes… was ik met Melanie aan het freaken over One Direction. Ze was me zo dankbaar dat ik haar had meegevraagd. Al was ze geen One Directionfan, dan had ik haar nog meegevraagd. Ik deed niets zonder mijn beste vriendin. Eindelijk ging de bel van het laatste lesuur. “Wow, ik dacht dat deze dag nooit voorbij zou gaan,” zuchtte ik. Melanie begon te lachen. “Zeg, heb je geen goesting om vanavond langs te komen? Kunnen we een pyjamaparty doen!” vroeg ze. “Dat lijkt me geweldig! Ik zal thuis even vragen en ik zal je een sms’je sturen,” zei ik. Ze knikte. “Hopelijk tot vanavond,” zei ik terwijl ik haar een knuffel gaf. Ze zwaaide nog eens toen ik vertrok met mijn fiets. Ik hield niet zo van stiltes, dus begon ik wat te zingen. “Can we fall, one more time. Stop the tape and rewind, ooh. And if you walk away I know I’ll fade ‘cause there is nobody else,” begon ik te zingen. Ik kwam neuriënd de keuken binnen. “Amai, zo goed gezind?” vroeg mijn moeder. “Uhu,” zei ik met een glimlach op mijn gezicht. “Mama, mag ik vanavond bij Melanie blijven slapen?” vroeg ik. “Heb je niet veel huiswerk? Want zondag ben je ook al de hele dag weg,” zei ze. Ik dacht even na. “Alleen Frans, maar dat heb ik op een uurtje gedaan,” zei ik. “Ok dan, ga maar. Maar zorg wel dat je een beetje slaapt, want morgenavond heb je ook niet veel slaap.” Ik knikte. Terwijl ik naar boven liep stuurde ik een sms’je naar Melanie. ‘Het mag, ik kom over een uurtje af. xx’ Ik pakte mijn spullen in en nam toen een lekker warme douche. Ik draaide mijn haren in een handdoek en kleedde mij aan. Mijn haren waren nog vochtig, maar ik had geen zin om ze te drogen. Ik pakte mijn tas en ging te voet naar Melanie. Die avond hadden we alleen maar gepraat over One Direction. Veel slaap hadden we niet gehad. We hadden een paar films gekeken en hebben nog gepraat tot diep in de nacht. Ik was ook weer redelijk vroeg wakker want ik sliep nooit goed in een ander bed. Ook al ben ik al zo vaak blijven logeren, alleen in mijn eigen bed slaap ik heel vast. Toen ik ’s namiddags thuis kwam, had ik snel mijn huiswerk gemaakt en al mijn spullen ingepakt voor de volgende dag. Om 21 uur ging ik al slapen, omdat ik om 4 uur alweer moest opstaan. Dat was echt veel te vroeg. Toen de wekker afliep, had ik zin om hem met een hamer kapot te slaan. Ik ging rechtop in mijn bed zitten. Vandaag was het zover. Ik zou One Direction ontmoeten.