# 3

      Een irritant gepiep wekte me uit mijn diepe slaap. Ik drukte snel op de snooze-knop en bleef liggen. Mijn hele lichaam voelde zwaar en verzonken in slaap: heerlijk vond ik dit soort momenten.
      Na vijf minuten ging mijn wekker nogmaals af. Dit keer drukte ik hem uit en hees ik mezelf overeind. Ik sloeg mijn benen over de rand van mijn bed en bleef zo zitten. Ik reikte naar mijn docking-station (die ook mijn wekker was) en zette ik hem aan. Na een paar seconden werd mijn kleine kamer gevuld met de klanken van de laatste cd die ik van de Nederlandse Bløf had gekocht: Alles Blijft Anders. Ik boog me over mijn iPod en klikte door tot ik bij mijn favoriete nummer was: Was Je Maar Hier.
      Langzaam stond ik op en strompelde ik naar mijn klerenkast. Zachtjes zong ik mee met de muziek: ‘En ze brachten mij zo ver. Maar nu, nu stel ik me voor je open. Ver weg en onbekend. Mis jou opeens, en ik weet niet waar je bent.’ Ik voelde hoe een glimlach mijn gezicht sierde. Het was zo’n mooi en lief nummer. Ook vond ik het fijn om af en toe Nederlands te praten: ik hield van Engels, maar als je opgegroeid bent met een taal blijf je daar wel aan vast zitten en ik ervoer dat ik soms behoefte had om gewoon Nederlands te kunnen kletsen.
      Nadat ik me had gewassen en aangekleed, verzamelde ik mijn benodigdheden voor de colleges en stopte dezen in de laptoptas die ik voor mijn zeventiende verjaardag had gekregen. Al bijna twee jaar geleden, bedacht ik me.
      Daarna vervolgde ik mijn ritueel door naar de gezamenlijke ruimte te gaan. Behalve Alex was er nog niemand te bekennen: ze deden allemaal een andere studie en ik vermoedde dat hun colleges later pas begonnen.
      ‘Good morning,’ zei ik half gapend terwijl ik richting mijn keukenkastje liep. Ik viste mijn favoriete kom (een crèmekleurige met bruine rendieren erop) uit de kast en vulde deze met stratiatella cornflakes en halfvolle yoghurt.
      ‘Good morning,’ antwoordde Alex. ‘Did you sleep well?’
      ‘I always do,’ glimlachte ik. Ik pakte een lepel en vulde mijn mond. Al kauwend ging ik naast Alex aan de bar zitten. Toen ik nog een lepel vol cornflakes in mijn mond stak besefte ik dat ik best onbeleefd was: ik had Alex niet gevraagd hoe hij had geslapen. ‘And you? How did you sleep?’ vroeg ik haastig.
      Hij glimlachte. ‘Yeah, I had this really absurd dream.’
      ‘Really? Tell me all about it.’ Ik nam nog een hap van mijn heerlijke ontbijtje.
      ‘Well… You were in it.’
      ‘Was I?’ Ik voelde mijn wangen langzaam rood worden.
      ‘Yes. I believe you and I were dating.’ Hij keek me aan, maar ik kon niet ontcijferen of die blik iets betekende of wat hij dacht. ‘We were just at some restaurant and then all of a sudden the floor disappeared and we were on some kind of waterslide. It was really long, but fun, and then when we got off it, we weren’t even the tiniest bed wet. Then all of a sudden Santa Clause was standing in front of us and you had to sit on his lap and tell him your deepest wish. And you said you wanted a kiss, but you didn’t say from whom.’ Dat was vreemd. In zijn droom vertelde ik wat ik dolgraag wou en dat klopte met de realiteit… Ik voelde mezelf nog roder worden, maar zweeg. ‘Santa told you he’d grant your wish and then all of a sudden we were standing in front of a baby that was singing about rainbows, French toast and unicorns. That was really weird and just when I thought it couldn’t get any weirder, we were at a dance show starring professor McKindle and he was dancing a polka with pigs.’
      ‘That is a weird dream,’ stemde ik grinnikend in.
      ‘So, if you could choose anyone to kiss. Who’d you pick?’ vroeg hij met een grijns op zijn gezicht.
      “You.” Wou ik zeggen, maar ik kreeg het kleine woordje niet over mijn lippen. ‘Hmm… Let me see… Perhaps… Rupert Grint? He seems to be a really nice fella.’
      ‘Oh come on, you knew I meant a guy who you actually know personally,’ glimlachte hij.
      ‘Who says I don’t know Rupert Grint personally?’ Ik keek hem aan en zag aan zijn blik dat hij me echt niet geloofde. Ik grinnikte. ‘Alright, you’re right, I don’t know him at all.’
      ‘So who’d you kiss?’
      ‘I have no idea,’ antwoordde ik snel, proberend hem niet aan te kijken. ‘But I have to get going. Don’t you have to go as well?’
      ‘Nah, I woke up after that dream and couldn’t fall asleep anymore, so I got out of bed. Class doesn’t start until one o’clock.’
      Ik bekeek hem even en stelde nu pas vast dat zijn haar warriger zat dan normaal en dat hij nog een “pyjama” aan had. ‘Wow, how stupid of me. I didn’t even notice you’re in your pyjamas.’
      ‘Well, they’re not really pyjamas,’ antwoordde hij, ‘they’re just sweatpants and a t-shirt. You might have noticed that my hair is still in the sleeping-mode.’
      ‘You’re right about the clothes, but the hair… It looks just as cute as ever.’ Shit. Wat had ik nou gezegd? Ik draaide me snel om, griste mijn tas van de grond en snelde naar buiten.