Chapter twenty-nine. -Amber.

‘Abs!’ Abigail rende naar me toe en gaf me een knuffel. ‘Wat is er liefje?’ ‘Ik-ik…’ snikte ik. ‘Ik ben zwanger.’ Fluisterde ik. ‘Van Liam?’ ‘Nee. Van-van papa.’ Abigail sloot me in haar armen. ‘Ik ga je helpen Ams. Maar Liam moet het weten!’ ‘Het kind is waarschijnlijk zwaar gehandicapt Abs!’ ‘Shit.’ O god. Ik haatte mijn vader nu nog erger. ‘Amber, liefje, je moet het aan Liam vertellen. Echt waar!’ ‘Ik kan het niet.’ Er kwamen nieuwe tranen naar boven. ‘Wat als hij me uit huis zet? Dan ben ik dakloos met een kind!’ ‘Liam doet dat niet! En ik beloof het, ik zal erbij zijn als je het hem vertelt. En als je het de jongens vertelt.’ ‘Oké.’ ‘Dan ga ik nu Liam halen en jij blijft hier en doet de deur niet meer op slot.’ ‘Ik-ik..’ maar ze liep al weg. Hoe kon ik dit ooit aan Liam vertellen? Dat was onmogelijk! Ik zou Liam zoveel pijn doen. De deur ging open en Liam vloog me om m’n nek. ‘Alles goed met je liefje?’ ‘Ja hoor.’ Al snel liepen er weer tranen over mijn wangen.