Foto bij Chapter four. Fighting, dancing and red-haired twins. 4.8

HAPPY VALENTINES DAY! Oké, ik heb een hekel aan Valentijnsdag, maar ik gun jullie toch een Fred-hoofdstukje! Hoe is jullie Valentijnsdag? Alweer bedankt voor jullie reacties trouwens, jullie maken me echt heel blij!

Keihard gebonk klonk door de hele kamer. Met een schok schrok ik wakker uit mijn middagdutje en viel weer op de grond, wat me wel vaker overkwam de laatste tijd. Mijn gezicht deed weer pijn –waardoor ik wist dat de rode plek die eindelijk begon te verdwijnen, weer helemaal terug was. Gillend rolde ik me onder mijn bed, bang voor één of andere inval. Gelach was van de andere kant te horen en de deur vloog meteen open, waardoor ik mijn hoofd onder het bed door stak om even te gluren.
‘Opstaan. We moeten je klaarmaken voor het bal.’
Hermione, Alicia, Angelina en Katie stonden allemaal in mijn kamer, terwijl ze me vreemd aankeken. Er waren weer een paar saaie weken –gevuld met school, kerstcadeaus kopen; het was morgen namelijk al kerst, en een hoop onzin. Vanavond was het dan eindelijk de avond van het bal, het was namelijk kerstavond.
‘Moesten jullie me nou zo laten schrikken?’ zuchtte ik.
‘Moet je maar niet gaan slapen midden op de dag,’ lachte Angelina.
‘Jullie zijn stom.’
‘We weten dat je van ons houdt,’ lachte Hermione, ‘Wie moet er anders die rode vlek op je gezicht wegwerken?’
Ik liep even naar de spiegel en zuchtte luid; er zat een duidelijk rode plek op mijn gezicht. Hij zou wel bij mijn jurk matchen, aangezien die ook rood was, maar dat leek me geen goed plan.
‘Grmpf,’ mompelde ik.
‘Is dat een rare taal voor “ik hou van je”,’ grinnikte Alicia.
Ik knikte wild, terwijl ik mijn puppy ogen opzette. Katie leek de hint te begrijpen en haalde meteen haar make-up doos tevoorschijn.
‘Ga zitten,’ beval ze.
Meteen ging ik op de stoel, die ze had neergezet, zitten en sloot hoopvol mijn ogen. Ook Hermione, die een ster in make-up was, kwam erbij staan en samen begonnen ze aan mijn make-up. Angelina begon aan mijn nagels, terwijl Alicia dansend door de kamer liep op een vaag nummer van de band die vanavond zou gaan optreden.
‘Dus, ben je van plan Fred te gaan versieren vanavond?’ glimlachte Hermione.
‘Nee, absoluut niet,’ zei ik serieus.
‘Jullie zouden een leuk koppel zijn,’ mompelde ze.
De rest van de groep maakte instemmende geluidjes, waarna ik Angelina iets hoorde mompelen in de trant van “dat worden rode kinderen”. Ik kreunde even van ergernis en keek de meiden serieus aan. Ze keken me allemaal met een grijnzende blik aan, waarna ik weer hevig mijn hoofd schudde – met als gevolg dat Katie uitschoot met mijn make-up en toen als een malle mijn gezicht begon te boenen.
‘Jongens, geloof me. Ik zal nooit iets met Fred krijgen, we zijn gewoon vrienden. Ik ging gewoon met hem naar het bal omdat ik geen nee kon zeggen tegen zo’n spandoek,’ zuchtte ik.
‘Kon je dat niet, of wilde je dat niet?’ lachte Alicia.
Ik greep een willekeurig potje, wat naast mij op het tafeltje stond, en smeet het haar kant op. Ik hoorde een pijnlijke kreet, waarna ze ineens met een witte onderbroek begon te zwaaien, als teken van overgave.
‘En Hermione, ga jij Krum vanavond versieren?’ lachte ik, ‘Of ga je voor een roodharige?’
‘Ik weet niet waar je het over hebt,’ zei ze blozend.
‘Kom op, iedereen weet dat je met Viktor gaat omdat je Ron jaloers wil maken.’
Alweer maakte de rest instemmende geluidjes, waardoor het deze keer de beurt van Hermione was om te gaan protesteren, alleen werkte het tegen haar dat haar wangen rood gekleurd waren, waardoor ze niet geloofwaardig overkwam.
‘Ik ga jullie koppelen,’ besloot ik.
Hermione gaf geen antwoord meer, waaruit ik kon ophalen dat ze het ermee eens was, of misschien kende ze me al goed genoeg om te weten dat ik dat ook echt zou gaan doen, met of zonder haar toestemming. De meiden gilden enthousiast en besloten dat ze me gingen helpen. Dat beloofde alvast een interessante avond te worden. Na een tijdje besloten Hermione en Katie dat mijn make-up klaar was, al mocht ik het nog niet zien.
‘Hoe wil je je haar?’ glimlachte Hermione.
‘Ik vertrouw op jou, maak er wat van,’ glimlachte ik.
Hermione glimlachte en begon toen met een aantal spreuken en deels eigen werk aan mijn haar te prutsen. De rest ging zichzelf ondertussen al klaar maken, aangezien Hermione zei dat ze later zou gaan vertrekken.

Met ondertussen ook mijn jurk en mijn schoenen aan, stond ik voor de spiegel. Ademloos keek ik toe naar hoe ik eruit zag. Mijn haar was prachtig opgestoken, met nog een paar losse gekrulde plukken over en mijn make-up zat werkelijk prachtig –de rode plek op mijn gezicht was zelfs niet meer zichtbaar. Ik bedankte de meiden allemaal voor hun geweldige werk en keek ze even aan; ook zij zagen er prachtig uit.
‘Als jullie niet scoren vanavond, dan weet ik het ook niet meer. Jullie zijn prachtig,’ glimlachte ik.
‘En als jij vanavond geen kinderen gaat maken met Fred, dan weet ik het ook niet meer,’ lachte Angelina.
‘In dat geval trek ik mijn joggingsbroek aan en duik ik mijn bed weer in,’ mompelde ik.
‘Heel grappig. Heb je Fred wel verteld dat jullie meedoen aan de openingsdans?’
‘Wat?’ riep ik geschrokken uit.
‘Serieus, luister jij wel eens?’ mengde Hermione zich erin.
‘Nee,’ gaf ik toe, ‘Nu wil ik helemaal niet meer. Vermoord me alsjeblieft gewoon?’
‘Eve, meekomen jij. We gaan niet terug stribbelen,’ beval Angelina.
‘Vooruit,’ gaf ik toe, ‘Laten we snel gaan, voor ik me bedenk.’
Katie opende de deur, waarna we haar allemaal volgden, op Hermione na; die zei dat ze nog iets moest doen. Met zijn allen liepen we gracieus de trappen af, waar de jongens ons op zouden staan wachten, als het goed was. Wanneer ik op de helft van de trap was, zag ik de jongens al staan. Ze hadden ons nog niet opgemerkt en stonden in een kringetje te praten. George keek ineens op en tikte de rest van de jongens aan, waarna hun monden openvielen. Fred zijn ogen boorden zich in de mijne en ik zag zijn mondhoeken omhoog krullen. Hij zag er niet verkeerd uit, moest ik toegeven. Hij had een mooi pak aan, wat hem erg goed stond; zijn figuur kwam er ook erg goed in uit. Ik liep op hem af, waarna hij charmant mijn hand vastpakte.
‘Wauw, je ziet er echt prachtig uit, Eve,’ glimlachte hij.
‘Jij ziet er ook niet verkeerd uit,’ grijnsde ik.
Hij hield zijn hand op mijn onderrug, terwijl hij me de grote zaal in begeleidde. Dit beloofde een interessante avond te worden.

Reageer (5)

  • 1D2307

    ik hou zo erg van jouw verhalen

    1 decennium geleden
  • Sevvalium

    Love iitt <3

    1 decennium geleden
  • Chandler

    Snel verder :D

    1 decennium geleden
  • xDesire

    NOG EEN HOOFDSTUK?! OMDAT HET VALENTIJNSDAG IS EN JE VAN ONS HOUDT:Y)
    En mijn valentijnsdag is nog saai.. Jouwe? (:

    1 decennium geleden
  • McGuiness

    Jeeeeey! <3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen