Part 2.

We zagen dat er nog niet veel fans waren toen we bij het concertgebouw aankwamen. Dit kwam waarschijnlijk doordat het nog vroeg was en veel fans ver moesten reizen. Ik en Lotte hadden geluk, want wij woonden in Londen en hoefde niet ver te reizen met de metro. We waren zo vroeg naar het gebouw gegaan in de hoop dat we One Direction voor het concert nog zouden zien. Maar toen we aankwamen zagen we dat de tourbus er al stond, dus One Direction was waarschijnlijk al binnen. We gingen op een bankje zitten die voor het gebouw stond en praatten al wat over het concert.

We zaten al een tijdje te praten op het bankje, toen we ineens een jongen langs zagen rennen met een capuchon over het hoofd getrokken. We dachten dat het een van de jongens was, maar we gingen niet naar hem toe omdat hij probeerde onopvallend te zijn en dus waarschijnlijk niet met fans wou praten. We zagen de jongen de tourbus binnen gaan waardoor ons vermoeden bevestigd was. Een paar minuten later kwam de jongen weer naar buiten, maar dit keer liep hij rustig. Ineens keek hij mij aan. Het was Zayn. Hij glimlachte naar mij met zijn prachtige glimlach. Op foto’s was zijn lach al mooi, maar in het echt was zijn lach adembenemend. Zayn liep snel verder en ik was weer alleen met Lotte.

Na een tijdje was het al erg druk bij het concertgebouw en er begon een soort van rij te vormen bij de deuren. Ik en Lotte besloten aan te sluiten in de rij en al snel waren we in gesprek met de meisjes die voor ons stonden. Ze heetten Jessica en Scarlett en ze kwamen uit een dorpje in de buurt van Londen. We kwamen erachter dat ze net zulke grote fans als wij waren en dat Jessica net als ik haar hele leven al gedanst had. Op een gegeven moment gingen de deuren van het gebouw open en konden we naar binnen. We wisselden nog snel onze twitternamen met Jessica en Scarlett uit en daarna gingen we op zoek naar onze stoelen. We zaten op de tweede rij en konden dus alles goed zien.