Foto bij OO4 #

Alexis Luna O'Malley pov.

Waarom kon die leraar gewoon niet de les beginnen, niemand zat te wachten op mij. Ik bedoel gewoon, waarom wou die vent nou dat ik me ging voorstellen, wat had dat voor zin? Nou ja, dat is gewoon standaard, maar ik heb geen zin om mijn levensverhaal te delen. "Ik ben Alex en ik ben pas zestien geworden." zei ik zo nonchalant mogelijk en zachtjes beet ik op de binnenkant van mijn wang. Al snel merkte ik dat zo'n beetje iedereen mij aankeek, zo ver ik het kon zien dan. Rory en ik zaten op de derde rij, maar ik wist wel dat iedereen mij aankeek. Ik zuchtte even. "En verder?" vroeg die verdomde leraar. Man, zeur toch niet zo. Serieus, niemand zit op mijn levensverhaal te wachten. "Nog hobby's?" vroeg hij door. Ik had bijna de neiging om te zeggen dat ik graag videogames speel en dat ik strips teken, maar ik hield me in. "Ik speel gitaar en ik zing een beetje," zei ik toen, "Ik doe ook nog een beetje aan toneel." Mijn ogen bleven naar mijn tafeltje kijken. Dat was niet gelogen hoor, maar toch, ik doe meer, maar dat gaat hem niets aan. Oké, dat ging tenminste nog redelijk, ik kwam volgens mij niet echt té nerdy over, maar goed. Laat die man nu beginnen aan de les, ik kwam hier om te leren en niet om ondervraagt te worden. Volgens mij snapte die man dat ik verder niets meer te melden had en ging gewoon verder met de les. Oké, ik ging opletten in de les zodat ik het tenminste snapte en niet al meteen een diepe onvoldoende stond, maar toen ik probeerde, met de nadruk op probeerde, op te letten, draaide het meisje voor me om. Ze deed me denken aan die meiden op mijn vorige school, qua uiterlijk dan, zo overdreven, maar het meisje voor me zag er tenminste wel vriendelijk uit. "Sugar Motto." stelde ze zichzelf voor en stak haar hand uit, die ik aanpakte. "Alex O'Malley." "Geen Alexis?" "Nee, alsjeblieft niet." Het meisje, dat blijkbaar Sugar heette grinnikte even. "Is goed hoor." zei ze met een glimlach tegen me. Oké dan. "Waar kom je vandaan?" vroeg ze toen. "Minnesota." antwoordde ik kort en mijn hoofd steunde op mijn hand en zij had haar armen over elkaar geslagen en glimlachte naar mij. "Daar is het toch erg koud?" vroeg ze. Ik knikte alleen maar. Please, vraag niet door, alsjeblieft niet. Sugar haalde haar schouders op en glimlachte even, waarna ze naar Rory keek, die deed alsof hij oplette, en toen weer terug. "Kom je bij ons zitten in de pauze?" vroeg Sugar toen. Ik haalde mijn schouders op. "Is mij goed." antwoordde ik en ik schonk haar een glimlach. Oké, ik kende hun dan nog niet echt goed, maar alles beter dan alleen zitten. Ik haalde mijn hand even door mijn haar en keek even naar het bord. Ik vroeg me af of Sugar niet op moest letten ofzo, of was zij zo'n kind dat alles wist? Nee, zo zag ze er in ieder geval niet uit. Ik zuchtte even. "Wilt Sugar Motto ook opletten?" vroeg de leraar van wie ik nog steeds de naam niet weet, het zou toch waarschijnlijk een tijd duren voordat al die namen wist. Ik grinnikte even om het gezicht dat Sugar trok toen ze zich weer terug draaide naar het bord en een poging deed om op te letten. Ik grinnikte nogmaals en focuste me weer op het bord. Ik had gehoopt dat ik het bord gewoon kon lezen, maar nee hoor. Zuchtend graaide ik in mijn tas naar mijn o zo vreselijke brillenkoker en haalde deze tevoorschijn. Met grote tegenzin zette ik die bril op. Zelf vond ik het vreselijk, maar anders kon ik het bord gewoon niet lezen. Ik zuchtte zachtjes en probeerde op te letten. Man, wat was die les saai, vreselijk, maar volgens mij vond iedereen dat, aan hun gezichten te zien. "Staat je goed." hoorde ik opeens Rory tegen me flusiteren. Verward keek ik zijn kant op. Waar had hij het nou weer over? "Je bril, kun je het bord niet lezen ofzo?" fluisterde hij met een glimlach. Wow, hij was wel de eerste die een aardige opmerking maakte over dat pokkeding, in Minnesota maakte iedereen dat ding belachelijk, maar ik moest hem wel op, want ik zat altijd achterin en kon het bord dan niet lezen. Ik zuchtte even. "Dank je." fluisterde ik terug en ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Hij glimlachte terug en ik draaide me weer naar het bord. "Ik verwacht dat jullie opdracht zes tot en met veertien maken voor de volgende les," zei de leraar en hij begon in zijn bomvolle agenda te bladeren, het was een wonder dat die nog leefde, die agenda bedoel ik, "En de volgende les is morgen." Er klonken wat 'kreten' van afgrijsing. "Ach toe nou meneer, niet zoveel." zei de jongen die vooraan zat. De leraar, van wie ik nog steeds de naam niet wist, schudde zijn hoofd en ging er niet op in. Nog wat mensen zuchtten en ik keek even door de klas heen. Die reacties kwamen me zo bekend voor, zo reageerde ook iedereen in Minnesota als een leraar veels te veel huiswerk op gaf. Ik zuchtte even en schreef het maar in mijn agenda voordat ik het zou vergeten, mijn kennende. Zuchtend stopte ik mijn agenda terug in mijn tas en zette ik die verdomde bril af, waarna ik weer rechtop ging zitten, oké, voor mij rechtop dan. Meteen draaide Sugar zich om en je zag haar brede glimlach op haar gezicht. "Welke les heb je nu?" vroeg ze vrolijk en ik haalde mijn schouders op. Net op het moment dat ik een poging wou doen tot het zoeken van mijn rooster in mijn tas, die nu al rommelig was, rommelig hoofd is een rommelig leven, heb ik gemerkt, wist Rory het antwoord al. "Ze heeft met ons frans." zei hij met een glimlach en ik keek hem scheef aan. Hoe wist hij da-, ow ja, hij had mijn rooster gezien, slimme Rory. Ik grinnikte even en toen ging die bel, die ook hier zo vreselijk hard ging. TRRRIIIIIINNGG! Iedereen, inclusief mijzelf, stond op en maakte aanstalten om te vertrekken, naar de volgende les. Ik vond het al best goed gaan voor mijn doen. Ik kende al twee mensen en ik vond ze zelf ook erg aardig, maar oké ik kende ze nog niet echt goed.
______________________________________________

ik denk dat ik overga in de eerste persoon schrijven, maar dat weet ik nog niet zeker. Want wanneer ik rpg schrijf ik altijd in de derde persoon, maar ik vind het wat onhandig voor in het verhaal, maar ik moet nog even kijken, ik ga het nu afwisselen denk ik om te kijken wat handiger is voor dit verhaal, ik hoop dat jullie het niet té irritant vinden, maar ik zet er wel boven wiens pov het is c: & trouwens, jullie zijn A-MA-ZING! serieus, ik ben dit verhaal pas net begonnen en ik heb al 6 abo's! love you guys! <3 x veerle(o)

Reageer (3)

  • HiIson

    Zo lezen vind ik net zo fijn als in 3e persoon.
    Snel verder!! (flower)

    1 decennium geleden
  • Juliete

    GA VERDER JIJ (duivel)

    1 decennium geleden
  • Maruschka

    Ik zou in de eerste persoon blijven schrijven, ik vind dat veel lekkerder lezen dan in de derde persoon.:)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen