Foto bij 37%

Keighley mackenzie O'malley

Na een tijdje was ik uitgehuild en duwde ik me wat van hem af, mijn handen gingen over zijn bevlekte witte shirt en ik snoof mijn neus eens op. "Sorry.." Zei ik zacht waarna ik naar achter stapte, weg uit zijn armen, hoe moeilijk het ook was. Hij keek me verward aan en liep dichter naar me toe. "Het spijt joúw?" Vroeg hij hees en langzaam begon ik verder achteruit te lopen. We zouden toch nooit bij elkaar passen dus waarom deed hij al deze moeite nog voor me. "Ga gewoon weg Justin, alles was een grote fout" Ik was zo ver achteruit gelopen dat ik de muur van een klaslokaal in mijn rug voelde prikken. Justin's bruine ogen stonden vol verdriet. "Het was géén fout Keighley, luister alsjeblieft naar me" Zijn handen zette zich naast mijn hoofd en hij keek me met een glimlach aan. "Laat het me je alsjeblieft allemaal uitleggen.." Tranen liepen alweer over mijn wangen. "Wat valt er nog uit te leggen Justin? We horen niet bij elkaar, we zijn elkaars grootste vijanden, en het word tijd dat we bijden onze eigen weg gaan.." Met die woorden glipte ik onder zijn arm door en zette ik het opnieuw op een lopen. Ik hoorde Justin nog net naar adem snakken en zich aanspoorde achter me aan te rennen. Ik rende alsof mijn leven ervan af hing, ik moest hier weg. Ik had zojuist een hoofdstuk afgesloten, eigenlijk twee. Deze vreselijke school tijd, en Justin. En dat hield ik op dit moment liever zo. Ik schoot een zijgang in waar het doodliep, o gosh no. "Keighley luister gewoon naar me.... keighleyy!" Hijgend rende ik verder, mijn conditie was laag dus kreeg ik al snel steken in mijn zij. Ik hapte naar adem en zag hoe Justin me inhaalde me vastpakte en abrukt zijn lippen op de mijne drukte. Tijd om te protesteren had ik niet, mijn lichaam werd slap en liet zich aan zijn lot over. Ik klampte me aan hem vast zoals ik nog nooit eerder had gedaan, hij had me totaal in zijn macht. Onze tongen speelden een hevig liefdesspel en we lachen nu uitgebreid op de grond midden in de school, de lege school. Toen Justin zijn lippen uiteindelijk van de mijne afhaalde en boven me hing, twinkelden zijn ogen. "Vanaf de eerste dag dat ik je zag vond ik je prachtig, het zat me dwars dat ik je nooit kon krijgen, ik stelde me voor je de grond in te boren, iedereen doen geloven dat je niet mooi was, slecht was.. maar het liep uit de hand keighley..elke pijn die jij voelde kon ik voelen, elke keer als iemand wat naars tegen je zij moest ik mezelf in bedwang houden hem niet een kopje kleiner te maken...ik stuurde smsjes, vreselijke smsjes. Ik kon gewoon niet met mijn gevoelens omgaan. Maar de laatste paar dagen hier, toen ik terug kwam, waren fijn geweest, ik had mijn gevoelens geaccepteerd en ik wou, wat ik nu nog steeds wil en aan het proberen ben, mijn daden recht zetten maar dit keer was jij waarschijnlijk van plan geweest me de grond in te boren" Ik beet op mijn lip en werd overspoeld door honderden herninneringen. Hij pakte mijn hand vast. "Toen je me eindelijk begon te accepteren begon het weer vanaf het begin...dus...kun je me alsjeblieft zeggen wát ik heb gedaan om jou hier nu op dit moment zo gewetst te zien liggen?" Ik keek met tranen in mijn ogen naar Justin, ik zag dat er een pak van zijn hart afviel en voorzicht keek hij me aan. "Alsjeblieft.." Smeekte hij, bijtend op mijn lip keek ik hem aan.


sorry guyss

Reageer (3)

  • BieberFan

    Wauw je schrijft amazing GA PLEASE SNEL VERDER

    1 decennium geleden
  • OntariosHero

    Heeeeej :)

    Ik heb je story uitgelezen in sinds gisteren !!! :)

    En ik vind hem geweldig !!! :)

    Ik heb ook meteen een abo'tje genomen :)

    Snel verder (H)

    1 decennium geleden
  • iBiebersGirl

    Aaawh
    Snel verder! (flower)

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen