233~

Laura PoV
Ik voelde mijn telefoon trillen, een sms van Gregory, van mam en pap, van me broertje...geen van Alyona..; een beetje voorspelbaar allemaal, en steeds hetzelfde; Happy B-day!! ze hadden eens moeten zeggen; "hoop dat je je niet amuseert, happy rot-dag" dat zou origineel zijn... en onvriendelijk. Ik gooide mijn gsm ergens in de zetels, ik zou hem wel horen als iemand me nodig had. Ik had de jongens vandaag voor mij alleen, we waren onderweg naar de volgende stopplaats voor de Tour.

Toen we net aan tafel wilden gaan, hoorde ik een gsm afgaan... en de Ringtone alleen maakte mij al bijna gek.EN daarom juist spurtte ik naar de zetels waar ik mijn gsm uren eerder in gedropt had. Ik nam -nogal ademloos- op.
'Laura.' mompelde ik in de hoop dat ik wist wie het was.
'Check. Your. E-Mail. Now. Fool!' hoorde ik luid en duidelijk, en meteen was de verbinding verbroken. Ik was juist, zijn stem was nog precies zoals ik het me herinnerde. Mijn mailbox checken? Goed idee, ik was er al meer dan een maand niet meer op geweest. Oeps? Hij had denk ik een reden om boos te zijn. Tom kwam verbaast kijken wat ik aan het doen was, nu ik ongeduldig zat te wachten tot de laptop helemaal opgestart was.
'Dat kan wachten, eten wordt koud... Het is pizza.' zei hij op een manier waarvan ik duidelijk verwacht werd recht te springen en naar de tafel te spurten om mijn deel op te eisen. Ik knikte sloom en stond op, met de laptop in mijn hand. Ik zette hem naast me neer aan tafel in de hoop dat hij snel geladen was. Ik zag dat Bill zou proberen om hem dicht te slaan.
'Af.' zei ik met een dodelijke blik naar hem. Hij keek me raar aan, en ik zette toegefelijk het ding toch wel twee meter van me af. De jongens keken me raar aan, maar vergaven mijn gedrag... denk ik.