246~

Laura Pov
Ik stond recht en probeerde iets te zoeken om aan te doen... ondergoed en liefst nog wat meer ook.. Toen ik ondergoed en een kleedje aanhad, had Tom alleen maar een broek aan. T-shirt had hij blijkbaar niet meer nodig.
De jongens lachten toen ik binnenkwam, of ze lachten met TOM, maakt mij allemaal niet uit. Ik at snel een boterham, blijkbaar hadden de jongens nog niets opgeruimd. Bill zag me kijken. 'Ja, buiten de dingen waar we vannacht over gevallen zijn, zoals de meerderheid van de kussens, hebben we het laten staan voor jullie.' zei Bill die vreselijk opgewekt was. 'Wie iets vuilmaakt, moet het ook maar opruimen.' Merkte Georg op. Ik knikte. eigenlijk wel waar. Tom geeuwde. 'Niet veel geslapen?' vroeg Bill met een Ik-ken-je-geheim-lachje. Tom keek naar mij en grijnsde. Daar ging het geheimpje. 'We hebben het gehoord.' zei Gustav. Oké, er was dus geen geheimpje geweest. Dit werd ingewikkeld, of juist niet. 'Tom? Wat is dat rood op je rug?' vroeg Bill terwijl hij in de zetel ging zitten om tekenfilms te kijken. Ik keek naar Toms rug, wreef er met zijn vinger over en liep terug naar mijn kamer. De dekens bevestigden had. 'Tom!' riep ik luid. Tom keek geschrokken op toen ik kwaad weer aan tafel kwam. Ik toonde hem de restanten van mijn lippenstift. 'Je hebt hem vermoord!' riep ik uit, maar door zijn blik kon ik niet boos blijven. eigenlijk kreeg ik de slappe lach, maar goed.. 'Je hebt mijn rooie lippenstift geplet!' zei ik luid. Bill kwam kijken en schudde zijn hoofd. 'Hij heeft hem helemaal uitgerold, en heeft hem dan geplet en het harde deeltje weggegooid.' luidde zijn conclusie. Tom keek hem raar aan. 'Er is dus kwaad opzet in het spel.' mompelde Gustav. 'Dan spreken we dus niet van doodslag, maar meteen van moord. Tom, Ik arresteer je voor de moord op meneer lippenstift.' zei Georg lachend terwijl hij Tom met zijn hoofd op tafel duwde. 'Mevrouw lippenstift.' kwam Bill tussen. ik probeerde niet te huilen van het lachen.