7.

      De volgende ochtend was het natuurlijk weer hetzelfde liedje; opstaan, Boris uitlaten, ontbijten, naar school, huiswerk maken etc. Het woord 'verscheidenhied' bestond niet in de NG.
Mama was bezig met de was opvouwen in de keuken, ik ging aan de eettafel zitten.
      "Heb je al een nieuwe afspraak gemaakt voor je geschiedenis-toets?" vroeg ze terwijl ze m'n broertje's onderbroek opvouwde.
      "Nee, nog niet."
      "Je gaat dat toch nog wel doen, hè?"
      "Ja." Ik had ondertussen een appel gepakt en zat die nu heerlijk op te eten, meer eten kwam er toch niet vandaag.
      "Vandaag nog, Eileen."
      "Wat?"
      "Je toets inhalen. Of op z'n minst een afspraak maken over het inhaaluur."
      "Ik zie wel."
      "Nee je ziet niet wel," mama gooide de handdoek waar ze mee bezig was op de grond, "ik heb genoeg van jouw nonchalante gedrag wat betreft je opleiding."
      "Wat moet ik nog meer weten over de NG mam? Dat Duistland, Engeland en Amerika zo goed waren in oorlogvoeren? Dat de Nederlanders slecht zijn? Dat alle Nederlanders graag iedereen wouden vermoorden? Dat we nog steeds graag alle koppen van de Duitsers willen inslaan? Dat we geen eigen mening hebben? Dat we een klein kloten kutvolk zijn?"
Mama keek me met een teleurgestelde blik aan, wat had ik een hekel aan die blik.
      "Ik wil gewoon niet dat je zoals je vader en mij zonder diploma zit. En nu naar je kamer, ik wil je niet meer zien."
      "Akelige Duitsland-aanbidder."
      "Weg!" schreeuwde mama. Met haar vinger wees ze richting mijn kamer. Ik rende weg, keihard. Met een ruk opende ik de deur en ik sloot hem met een harde klap. Ik gooide mezelf op het bed en begon te huilen.