264~

Bill kaulitz
Gustav haalde zijn laptop boven waarna Tom die bijna meteen afpakte. 'Hoe gaan we dit aanpakken?' vroeg hij, meer gericht aan Georg dan aan ons. Hij was tenslotte diegene die op dat idee gekomen was. Georg haalde zijn schouders op. Tom opende de mailbox.

Hallo Adam,

Waarschijnlijk ken je mij ons niet, of misschien wel, via Laura. Blijkbaar komen jij en Laura goed overeen, daarom dat we ons tot jou richten. Laura is bij ons vertrokken, vier maanden geleden, we dachten dat ze naar huis was gegaan en tijd voor haarzelf wou, dus hebben we haar met rust gelaten. We zijn net 3 uur terug in Maagdenburg, hier is ze niet teruggekomen volgens haar moeder. Weet jij waar ze is of waar ze zou kunnen zijn?
Please, mail asap terug. Zonder antwoord laten we Tom los en komt hij gewoon af...

bye bye
Bill, Georg, Tom, Gustav
Tokio Hotel...


Georg had Toms plaats ingenomen voor de laptop en een iets vriendelijkere mail geschreven. Koppig ging Tom in de zetel zitten, hij vond het niet leuk dat we zijn brief veranderd hadden, maar als we dat niet gedaan hadden, had Adam echt nooit gereageerd. Buiten misschien een rechtzaak omdat Tom hem bedreigde... Nu hadden we tenminste een beetje kans dat hij antwoordde.
'Tom zat de hele tijd rondjes te lopen, terwijl de rest van ons niet veel meer deed dan voor de tv gapen, wij hadden ons er bij neergelegd dat we niet meteen mail zouden krijgen, maar TOM was nog steeds de kip zonder kop. 'Tom, zit en zwijg...er is een uur verschil weet je nog, waarschijnlijk is het daar nu nacht.' zei ik zacht. TOM zuchtte en zette zich neer.

De volgende dag werd ik wakker van iemand die blijkbaar probeerde mijn deur in te rammen. Ik gooide er mijn kussen naar, maar ik had niet echt goed kunnen mikken. 'Het schaap heeft teruggestuurd.' zei Tom luid. Ik knipperde met mijn ogen en stond zo snel mogelijk op.
Een grappig gezicht toen ik beneden kwam; vier jongens in boxer rond die ene laptop geplakt. Toms gezicht sprak boekdelen.