266~

Bill PoV
ik had het gevoel dat Laura bij Tom voor mirakels kon zorgen, geen enkele keer had hij gezaagd dat hij zich verveelde tijdens de vlucht, geen enkele keer had hij geklaagd, en dat 11 uur lang. Het was een mysterie hoe hij het volgehouden had, en misschien moest ik het niet weten, gewoon ...
Tom klaagde even toen we eerst naar ons hotel gingen, en dan pas naar Adam, maar hij nam het nog redelijk op. Ik stelde het adres in op de gps, Georg zou rijden. 'Leuke buurt.' mompelde Gustav toen we de zoveelste villawijk inreden. Georg knikte en stopte. 'Dit zou het moeten zijn.' mompelde hij zacht. Tom keek op. er was een poort, en een camera, en een hek... ik haalde mijn schouders op. Ik liep uit de auto en drukte op de bel. Ik glimlachte in de camera. 'Hello?' 'Bill Kaulitz hier, zou het kunnen dat Adam Lambert hier woont?' vroeg ik zacht, mijn zenuwen negerend. Wat zou ik antwoorden als ik het verkeerde huis had genomen. 'Come in.' zei een andere stem. Ik deed teken dat Georg kon oprijden.
Tom was de eerste die aan de deur stond om aan de bel te trekken. Het was Adam zelf die opendeed, nog voor hij kon bellen. 'Ssjt, ze slaapt nog even.' zei hij streng tegen Tom. Die beet op zijn lip en wachtte zo stil mogelijk tot wij er ook waren. Adam ging ons voor naar een soort woonkamer. 'Wat doen jullie hier?' vroeg hij luid. We keken elkaar verbaast aan. 'Je had ons toch..' Adam deed teken dat hij moest zwijgen. 'Ik weet van niets, weet je nog?' vroeg hij stil. Ik knikte. juist ja, hij had ons verteld dat hij zogezegd van niets wist. 'We komen voor Laura.' zei ik even luid als hij daarnet. Ik dacht dat ik in de kamer ernaast iets hoorde omvallen. 'Momentje,' zei hij. 'Ze is wakker geworden.'fluisterde hij. Hij liep naar de kamer, wij konden alleen maar wachten.