270~

Tom kaulitz
'Stomme manier van redeneren.' zei ik terwijl ik met mijn ogen rolde. Laura grinnikte. 'Weet ik, maar eenmaal ik vertrokken was..ik...ik durfde niet teruggaan.' zei ze zacht. ik ging naast haar op de zetel zitten. 'Omdat ik zo'n erg monster ben dat gevaarlijk is als je serieuze onderwerpen aansnijdt.' zei ik. Laura rolde met haar ogen. 'ik denk dat je heel erg enthousiast zou zijn, tot je merkte wat het allemaal inhield.' zei ze zacht. ik boog mijn hoofd. 'Ik ben nu ook enthousiast.' zei ik zacht. 'Ja, dat zie ik. Maar ik denk niet dat .. ik ...het was een beetje een shock om te horen, weet je wel. Op zo'n moment denk je niet helder na.' zei ze zacht. ik knikte. zolang ze nu maar helder nadacht en me niet weer zou wegsturen, niet dat ik zou doen wat ze vroeg. Ik hoorde een lawaai in de andere kamer. 'Hoe lang denk je dat we ze nog kunnen buiten houden?' vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. 'Wedden?' vroeg ik zacht. laura Giechelde. het deed goed om haar te horen lachen. 'Dus vanaf nu spelen we mama en papa?' ze keek me verbaast aan. 'Had ik niet gevraagd om me pappie te noemen eenmaal je zwanger was?' vroeg ik plagerig. ze streek met haar hand over haar buik. 'Ik ga je echt geen pappie noemen.' fluisterde ze zacht. 'Pappie doet me ergens anders aan denken.' mompelde ik zachtjes. 'zeg het straks maar,' zei ze terwijl Bill de kamer in kwam stormen. 'Is het waar wat Georg denkt?!' riep hij uit. Hij keek naar Laura alsof hij haar door elkaar zou schudden. Zijn ogen gingen meteen naar haar buik. 'Told you so.' zei Georg met een opgesmukte glimlach. 'Oooh, ik word oom!!' riep Bill luid. Laura lachte met zijn enthousiasme. Ik keek Bill raar aan, hij was nog enthousiaster dan ik, wetende dat mijn taak wel iets groter was. 'Bill, zit.' zei Laura. Bill ging met grote puppy oogjes voor haar op de grond zitten. 'Krijg ik een neefje of een nichtje?' vroeg hij zacht.