Voorspelling komt uit? - 111

Maar die week bedenktijd kreeg ze niet, want de volgende dag, toen ik met Yle en Katara in de troonzaal zat, kwam er een postvalk binnen gevlogen. Snel stond ik op om de brief aan te nemen.
“Sorry meisjes, maar dit gaat nu voor”, zei ik tegen de teleurgestelde Yle en Katara. Ik had net toegestemd in een spelletje.
“Jammer”, zuchtte Yle.
“We spelen dat spelletje wel een andere keer”, zei ik bemoedigend. Ik liep met de brief en de valk naar mijn kamer. De valk sloot ik op in het kooitje. Ik ging op mijn bed zitten om de brief te lezen.

Lizzie

Je hebt genoeg spelletjes met me gespeeld nu, het is voorbij. Hier is zonet een gigantische vloot vertrokken die over een week bij de Noordelijke Waterstam zal zijn, een vloot die jullie nooit kunnen verslaan. Over een week ben ik oppermachtig. Maar het kan zonder vechten. Er hoeft maar één persoon te sterven: prinses Yue. Wie haar doodt zal, ongeacht zijn rang in het leger, de heerschappij over de stam krijgen. Als de stam zich verzet zal er gevochten worden, als ze dat niet doen hoeft er niemand gewond te raken.
Ik ben me er van bewust dat jullie mijn dochter nog steeds gevangen houden. Welnu, als jullie haar iets aan doen zal ik iedereen in de stam martelen, mannen, vrouwen en kinderen, tot ik weet wie de avatar is. Ja, ik ben er honderd procent zeker van dat hij in jullie stam verblijft. Vervolgens zal ik behalve de avatar iedereen doden. De keuze is aan jullie.
En wat gebeurt er met mij, vraag je je misschien af? Wel, daarover zal mijn dochter oordelen. Denk maar niet dat je onder je verdiende loon uit zal komen.

Vuurheer Azlaï

Ik werd lijkbleek toen ik de brief gelezen had. Opnieuw en opnieuw las ik hem, om er zeker van te zijn dat ik me niet vergiste in wat er stond. Maar de inhoud bleef dezelfde: Yue moest sterven en de stam zou in handen vallen van de vuurnatie. Zachtjes begon ik te huilen. Dit kon toch niet waar zijn! Het mocht gewoon niet! Plots dacht ik terug aan de voorspelling, de voorspelling die gedaan werd toen Yue me liet testen om te controleren in hoeverre ik te vertrouwen was. Ik moest het doen, besefte ik. Ik zou Yue moeten doden, hoe vreselijk dat ook was. Maar de vuurheer zou dat nooit toestaan, hij zou mij nooit over de stam laten heersen. Radeloos schudde ik mijn hoofd. Waarom kon het niet gewoon goed gaan?
Ik stond op. Ik moest iets doen, maar wat? Ik besloot naar Yue te gaan. Mijn instinct leidde me echter ergens anders heen, naar de kamer naast de mijne, naar Keylina.