PP - 9

Meteen kwamen ze met zijn vieren naar Anne. “Alsjeblieft, Anne wil je helpen?” Ze keken haar zo smekend aan dat ze niet kon weigeren.
“Goed dan”, gaf ze toe.
Samen met Lena maakte ze het eten klaar. Dat met erg veel smaak werd verorberd. Bert en zij werden even royaal bediend als alle anderen.
“En heb je nog nagedacht?” vroeg Pieter haar.
Eigenlijk had ze niet meer nagedacht, ze had eten klaargemaakt dat wel.
“Ik denk dat ik wel blijf,” antwoordde Anne.
“Fijn, we hadden anders geen idee wat we met jullie moesten aanvangen,” zei Pieter en hij klonk werkelijk opgelucht.

De dagen verstreken en Anne moest toegeven dat ze zich gelukkig voelde. Het enig wat eigenlijk een minpunt vormde, was de oorsprong van het eten. Ze wist dat Pieter en de anderen het gingen stelen. Ondertussen werd ze beste maatjes met Lena en de kinderen. Bert was in de zevende hemel. Annicka en Lisbeth, de twee meisjes, speelden met hem alsof hij een wat groot uitgevallen pop was en van de jongens, Berend en Lennerd mocht hij schildknaap zijn terwijl zij om te beurten draak en ridder waren. Ondertussen kwam ze een paar vreemde dingen te weten over Pieter en de anderen. Zo waren Lisbeth en Lennerd de kinderen van Lena, maar enkel Lennerd was ook van Pieter. Haar eerste echtgenoot had haar verstoten na de geboorte van haar dochtertje. Daarna had ze samen met de kleine Lisbeth een tijdje uitgehongerd rondgezworven tot Pieter en Isaac, die verbannen waren voor een diefstal dat ze toen nog niet gepleegd hadden, zich over hen bekommerd hadden. Dat was nog voordat ze berucht werden. Al van het begin had Pieter zo goed als hij kon voor Lisbeth gezorgd. Al was ze zijn eigen dochter en dat terwijl haar echte vader daar niet toe bereid was geweest. Later had hij haar gevraagd zijn vrouw te worden. Ze had ja gezegd, maar ze waren nooit officieel getrouwd. Pieter kon niet zomaar een kerk binnenstappen en vragen of ze hen wilde trouwen. Toch beschouwde iedereen inclusief zijzelf hen als man en vrouw.