Chapter fourty-four. -Zayn.

Ik keek nog een laatste keer in de spiegel voordat ik naar de auto toeliep. We hadden vandaag een interview met een onbekend tijdschrift. Maar we moesten toch gaan van onze manager. Ik had geen zin om tegen de jongens te praten, dus ik keek naar buiten. De auto ging langzamer rijden en stopte voor een klein, wit gebouw. We stapten het gebouw in en werden meteen opgevangen en naar een klein kamertje gebracht. ‘Ze komt zo bij u, ga maar vast zitten.’ En het kleine vrouwtje was weg. Al snel ging de deur open.
‘Ik moet even een zieke collega vervangen, ik heb de vragen maar…’ Liam en ik vlogen op haar af. Kleine Amber. Right here. ‘Amber waar-waar was je?’ ‘Kijk uit!’ en ze wees op haar bolle buik. ‘Hoe ver ben je al?’ ‘8 maanden.’ ‘Wauw, spannend.’ ‘Gaat het je wel lukken?’ ‘Ja hoor.’ ‘Guys, wij zijn even naar de wc.’ Harry Louis en Niall stonden op en liepen weg. Duidelijke hint. We moesten dit oplossen. ‘Ik-het spijt me, van alles…’ begon ze. ‘Het is niet jouw fout!’ riepen Liam en ik tegelijkertijd. ‘Het was mijn fout. Ik had nooit wat met je moeten beginnen. Jij had Liam al!’ ‘Zayn, ik heb geen spijt. Maar-‘ ze koos overduidelijk voor Liam. ‘Het is Liam he?’ ‘Ik hou van je Zayn, echt! Ik wilde dit niet. Ik wilde dit nooit! Onthoudt dat! Ik wilde dit niet zo!’ De tranen stroomden over haar wangen. ‘Ams, ik zal altijd van je houden. Op de manier dat jij het wilt. Als broer, vader, neef, beste vriend, vijand. Wat je wilt!’ ‘Dankje Zayn.’ En ze gaf me een knuffel. ‘Betekent dit dat je terug komt?’ ‘Alleen als je er drie wilt. Drie voor de prijs van één.’ ‘Hebben we iets gemist?’