37. | 2. Sleep-Over

’Ben tas in pakken.’ schreeuw ik nog naar me moeder. We lopen mijn kamer binnen. ’Let niet op de rommel trouwens.’ [/i]’Bij mij is het nog erger.’[/i] Ik knik. Ik loop naar mijn kleding kast en pak er kleren uit. ’Misschien is het handig als ik een tas heb.’ Ik leg mijn kleding op bed en loop naar de deur. ’Je mag best ergens gaan zitten hoor.’ Ik kijk Tom glimlachend aan. Tom Glimlacht terug en gaat op mijn zitzak zitten. Ik loop naar beneden en zoek mijn moeder. ’Moet heb je ook een tas voor mij?’ Mijn moeder knikt en loopt weg. Niet veel later komt ze terug. ’Alsjeblieft.’ Ze geeft me een tas. Ik pak de tas en geef haar een kus op har wang.’Dankje.’ Ik ren naar boven en loop mijn kamer in. Tom zit nog steeds op de bureaustoel. ’Ben je braaf geweest?’ vraag ik lachend. Tom knikt onschuldig. Ik pak de kleding van mijn bed. Ik pak mijn tas verder in. Als ik alles heb ingepakt rits ik mijn tas dicht. ’Zo klaar.’ Tom knikt en staat op. We lopen naar beneden. Ik zeg mijn ouders nog gedag en ga naar buiten gevolgd door Tom. Tom pakt mijn fiets en fiets de oprit af. ’Tom, hoe doen we dat met de tas?’ Schreeuw ik. Ik loop naar hem toe. ’Geef maar. Ik ‘hang’ hem wel over het stuur heen.’ Ik geeft Tom de tas en hij hangt hem over het stuur. Tom begint weer sloom te fietsen en ik spring achterop. Ik sla mijn armen weer om zijn middel en leg mijn hoofd op zijn rug. ’We moeten hier nu links he? En dan gelijk recht?’ Ik knik. Tom rijd rustig door. ’Ben je moe?’ ’Beetje, waar moet ik eigenlijk slapen?’ ’Bij Bill of bij mij. Ik denk dat Georg de logeer kamer gebruikt. Anders kunnen Bill en ik samen gaan slapen en Jij en Elle.’ ’Ik denk dat ik bij jou slaap. Kunnen Bill en Elle lekker tegen elkaar aan kruipen.’ grijs ik. ’Goed idee. Je bent nog wel eens slim.’ Tom stopt voor het stoplicht en ik spring van de fiets af. Ik geef hem lachend een stomp op zijn arm. ’Waar is dat goed voor?’ ’Ik ben best slim. Ik heb mijn diploma gehaald. Als ik donderdag geen telefoon krijg.’ Het licht springt op groen en Tom fiets alweer weg. Ik ren er achteraan en spring achterop. ’Vergeet mij niet.’ Ik sla mijn armen weer om Tom zijn middel en voel hem lachen. Niet veel later zijn we bij het huis van Bill en Tom aangekomen. Tom zet mijn fiets in de garage. Ik pak mijn Tas van Tom over en samen lopen we naar binnen. ’Dat duurde lang.’ ’Ook hallo Elle.’ ’Hoezo duurde dat lang. Weet je wel niet hoe vermoeiend het is om met Eline achterop de fietsen. Tom steekt zijn tong naar me uit en lacht. ’Pasop anders knip ik hem eraf!’ zeg ik dreigend. ’En zo zwaar ben ik niet!’ Ik leg mijn tas neer en laat me in de bank vallen. ’Moe?’ Ik kijk Bill vermoeit aan. ’Zie ik er vermoeid uit?’ Bill knikt lachend. ’Ik ga slapen. En Eline, als ik jou was zou ik dat ook maar doen.’ Ik knik en sta tegelijk met Elle op. ’Waar moeten Eline en ik slapen?’