--05--

OMG, Ik geloof niet dat ik gemaakt was om luchtbedden op te blazen. Ik veegde mijn mond af en haalde diep adem.
'Moet ik het voor je doen?'vroeg Maud.
Ik hoorde aan haar dat ze bezorgd was. Zag ik er dan zo verschrikkelijk uit?
'Ja oké', zei ik en blies mijn adem weer uit.
Maud en ik wisselden van plek in ik ging lekker op haar luchtbed liggen. Ik deed mijn ogen dicht en ik hoorde haar blazen. In. Uit. In. Uit. In. Uit. In. uit. In. Uit. In. Uit. In. Uit. In. uit. In.

'Hè, hè wat?'
Ik zat meteen overeind. Klaar wakker was ik.
'Gelukkig', zuchtte Maud,'Even dacht ik dat je dood was ofzoow'.
'Tuurlijk niet! Ik zat gewoon te slapen!'
Ik ging weer liggen. Had ik echt geslapen?
'Hoe laat is het?'
'We gaan bijna eten'.
'Hè?'
'Wat?'
'Voordat ik sliep moesten we toch ook bijna eten?'
'Mijn broertje heeft het eten omgegooit'.
'Slim!'
'Niet dus'.
Ik keek naar mijn luchtbed. Opgeblazen met slaapzak en al. Maud was echt een schat. Ik stond op. Mijn hoofd raakte net niet het dak van de tent. Het was best wel groot. De tent was groen-bruinig wat de meeste tenten wel zijn en er zat een luik aan de voorkant. Best wel geinig eigenlijk. Ik had nog nooit met een tent gekampeerd. Niet echt. Behalve in een tuin van mijn vriendin. Maar dat was toen ik in groep 4 zat ofzo.
'Maud, Samira! Eten!'
'Hèhè!'Ik grinnikte.
'We komen!' riep Maud en ze wenkte me.
Ik liep de tent uit en wachtte op Maud totdat ze de tent had dichtgedaan. Daarna liepen we samen naar het open plekje achter onze tent.