PP - 13

“Hoe deed jij dat?” vroeg Anne verbaasd.
“Ik deed dat vroeger ook vaak als spelletje.”
“Wat? Meisjes redden van soldaten?”
“Nee, de hoge heer spelen die meisjes ging redden.” Ze schoten weer in de lach.
“Je bent in ieder geval héél erg bedankt,” zei Anne en vloog Jonas om de hals. Ze drukte hem een kus op de wang. Jonas werd zo rood als een biet en keek haar niet aan. Toen ze het die avond aan de anderen vertelden moesten die ook hard lachen.
“Deed je vroeger nog van die grappige spelletjes?” vroeg Anne. Jonas keek naar de grond en antwoordde niet.
“Jonas?”
“Laat hem maar,” fluisterde Pieter haar toe, “je bent de eerste die iets over zijn verleden te weten is gekomen.” Dus hij wilde niet vertellen hoe hij hier gekomen was en al evenmin waar hij vandaan kwam.
“Het moet wel iets heel ergs geweest zijn”,fluisterde Anne terug.
“Zeg dat wel.”