A ranger/traitor 51

Miko aarzelde. Hij wist niet zeker of het wel was toegelaten een ander op een jagerspaard te laten rijden, tenzij er een noodgeval was. Daarbij kwam nog het wachtwoord en dat kon het meisje natuurlijk niet zeggen. Dat kon hij natuurlijk niet als reden opgeven, want dat truckje was geheim. Echter zonder een duidelijk reden weigeren, zou haar kwetsen en dat wilde hij niet...
“Eventjes, maar wel als ik er ook op zit. Zoef is geen vreemdelingen gewoon”, antwoordde hij uiteindelijk. De man glimlachte dankbaar naar hem en nadat hij Miko’s antwoord had duidelijk gemaakt aan het meisje, begon ze te stralen. Miko haastte zich om in het zadel te zitten. Hij dacht dat het goed mogelijk was, dat ze in haar enthousiasme zou vergeten dat hij erbij moest zijn. Het meisje stond twijfelend naast Zoef. Blijkbaar vond ze het toch beangstigend om op de pony te gaan zitten. Miko glimlachte naar haar en stak zijn hand uit. “Kom, ik help wel.” Ze glimlachte verlegen en pakte aarzelend zijn hand. Eens dat ze veilig voor hem op Zoef zat, was haar angst als bij toverslag verdwenen. Ze maakte een vreemd geluid dat waarschijnlijk haar vorm van lachen was. Zoef keek achterom, verbaasd over de vreemde die op zijn rug zat, maar hij begon niet te bokken of te steigeren.