de enige reden waarom ik hier nog was is dat mijn pleeg ouders nog rijker zijn als mijn egte, en ze zijn vrienden van president obama. dit was de tweede keer dat ik was blijven zitten. ik hoorde niet thuis in de kunsten! ik walg ervan! ik vind niks leuk! woedend liep ik naar buiten, nadat de leraar weer op me geschreeuwd had. gedichten. jak. omdat ik geen inspiratie had en alles mislukte zat ik gevement maar wat op mijn blad te krabben. nadat de leraar er commentaar over had had ik het blad gewoon doortwee geschreurt. even buiten zou me wel goed doen, dat deed het altijd. mijn woedde aanvallen waaren soms zo enorm dat ik met praten alleenal voor een paar dagen geschorst werd. ik merkte dat er iemand achter me aan rende. hij pakte mijn bovenarm en draaide me woest om. 'jij hoort hier niet te zijn! terug naar je les!' schreeuwde de gangmeetser. 'ik ben eruit gestuurt, idioot!' mijn portie gedult was gelijk weer op, naja, dat was het altijd... 'zo spreek jij niet tegen je leraar!' schreeuwde hij terug. ik ademde diep in en uit en weerstond de verleiding om hem te slaan. ik sloeg zijn hand weg en draaide me bruusk om naar de uitgang. hij wou zijn mond open doen, maar hield hem toch dicht. hij wist wel wat er zou gebeuren, dit was al vaker gebeurt. ik stamvoette naar buiten en leunde tegen de muur aan terwijl ik de geur van de bomen opsnoof. dit kalmeerde me meestal. als ik aan kalmeren dacht werd ik gelijk kwaad, ik sloeg met mijn vuist tegen een boom. mijn woedde aanvallen waren soms egt dodelijk. aarzelende voetstappen kwamen mijn kant op. 'louise?' *alice..' dacht ik opgelucht. ze was mijn kamergenote en enige vriend. 'gaat het wel een beetje?' fluisterde ze en sloeg haar armen om me heen. ik zweeg en lette op de vogels om me heen... wacht... dat klonk niet als een vogel! 'kom nu onmiddelijk naar binnen!' een woedende directrice stond voor me, alice liep me los en keek me vol spijt aan. de stoot van woeden kwam terug. ik schudde woedend mijn hoofd en liet de tranen lopen. 'ik maak er gewoon een einde aan!' schreeuwde ik woest. en rende weg, naar het studenten huis. alice wou me achterna gaan maar de directrice hield haar tegen. ik rende naar mijn kamer en gooide de deur open. ik rende naar de kast en pakkte al mijn rot verfspullen. ik trok alle potten open en smeet alle verf tegen de muur. nadat alles leeg was rende ik naar de badkamer en pakte een potje slaap pillen, ik nam er 12 o.0 nadat ik ze ingeslikt had liet ik me huilend op de grond zakken.
*vaarwel wereld, ik zal je niet missen!*
langzaam zakte mijn oogleden dicht, ik keek voor de laatste keer naar mijn kunstwerk van alle verf.

*directrice povv*

woest stampte ik naar de kamer van louise, ik zou haar nu gewoon van school afsturen. ik gooide de deur open en mijn mond zakte open. de muur... wat prachtig, al die kleuren, dit was een meesterwerk! had louise dit gedaan? ik speurde de kamer rond en sloeg verschrikt mijn hand voor mijn mond.

...een waar kunstenaar is gestorven...