(8) Remembered it?

'Ik ging er vanmiddag aan beginnen.' mompelde ik naar hem. hij knikte tevreden. hij was ook nieuwsgierig naar mijn biologische moeder, al wou hij dat niet toegeven...Bill haalde de pizza uit de microgolf. Zou hij er ooit eentje in de oven gemaakt hebben. Nah, die zag er te proper uit, waarschijnlijk had het ding nooit de kans gekregen..micro was makkelijker. 'Oké, geef het toe,' zei Bill terwijl hij de pizza met van die grote -zwarte met doodskopjes- ovenwanten op tafel zette. 'Je had een reden om naar Maagdeburg te komen.' zei hij. Hij had een heldere blik in zijn ogen, zo eentje dat ik associeerde met problemen. Meestal had hij zo'n blik in zijn ogen als hij dacht dat je een leugen vertelde, meestal wist hij op dat moment dan al dat je gelogen had... en dat betekende nooit echt veel goeds. 'Waarom denk je dat?' vroeg Sarah snel, nog voor ik iets had kunnen zeggen. 'Wel, je zei de eerste keer dat we elkaar zagen dat jullie op doortocht waren.' zei Bill, ik knikte. 'Maar toch heb je geen haast om voort te trekken -wat wil zeggen dat je geen datum hebt om ergens te zijn- noch heb je mensen moeten verwittigen dat je later gaat zijn, of gewoon niet meer afkomt.' zei Bill. Hij had wel degelijk opgelet. Er was iets triomfantelijk in zijn stem. 'Oké.' zei ik terwijl ik Jojo's en Sarah's geschrokken blikken negeerde. 'Ik ben tuig weggelopen, heb Sarah en Jojo meegetrokken en het enige dat ik voor het moment weet -zeg- is dat ik iemand zoek in de buurt van Maagdeburg.' zei ik snel. 'Dat weten we dan ook weer.' zei Tom, zonder verder te vragen. Daarmee was het onderwerp meteen weer gesloten..voor een tijdje. Dit was iets dat ik heel goed kon appreciëren, dat ze wisten wanneer ze konden doorvragen, en wanneer ze hun kop moesten houden. Bill leek de "politieagent" onder de onderwerpen, als hij merkte dat het te veel neigde naar dingen over mij of over de reden waarom we hier waren, begon hij over iets anders. het waren toch zo'n schatje.