Chapter Five. Golden eggs, stupid jokes and a new family. 5.5

‘Pas op Eve,’ gilde Ron van achter me.
Ik liet me neerdalen op mijn bezem en maakte een kaarsrechte lijn naar beneden, waarna ik vlak voor ik de grond bereikte weer optrok. Ik was de beuker, die achter me aan vloog als een bezetene, op het nippertje kwijtgeraakt. Ik veegde mijn bezwete haren, die waren ontsnapt uit het rommelige knotje dat ik voor het gemak in mijn haar gedaan had, achteruit en gaf mijn aanvaller, die natuurlijk niemand anders was dan George, een boze blik. Dit was al de zoveelste keer geweest dat de tweeling mijn aandacht van het spel af probeerden te leiden; ze hadden besloten mijn concentratie weg te nemen door vanuit het niets beukers op me af te slaan.
‘Jij gaat neer,’ riep ik naar de roodharige duivel.
‘Bring it on,’ riep George op dezelfde toon terug.
Ik grijnsde even en ving een Slurk, die mijn kant toevallig opgekomen was, perfect op. Snel liet ik mijn bezem vaart maken en ging er toen als een speer vandoor. Ginny vloog in mijn schaduw en ging met me mee op de hoepel af. Ik gooide mijn Slurk met een boogje haar kant op; hij passeerde Fred, die meteen begon te mopperen, wanneer ze hem foutloos opving en door de hoepel gooide. Ik juichte even en gaf haar een high-five, terwijl ik grijnzend mijn wenkbrauwen optrok naar Fred. Hij keek kwaad terug; we stonden dan eindelijk gelijk.
Het had er de hele tijd op geleken dat Fred deze weddenschap ging winnen, aangezien ze met een goede voorsprong voor stonden. Totdat bleek dat Ginny een grote aanwinst voor mijn team was en we die achterstand, vooral dankzij haar, ook gauw weer ingehaald hadden. Fred en ik vlogen beide naar het midden, om onze laatste confrontatie aan te gaan en grijnzend keken we elkaar aan. Fred knipoogde even verleidelijk, waardoor ik mijn aandacht even voelde verslappen –niemand zou zich kunnen concentreren bij de aanblik van zo’n aantrekkelijk gezicht- en in een flits van een seconde vloog George voorbij met de Slurk. Ik keek Fred moordend aan, wanneer ik me bedacht dat hij me weer eens had afgeleid en hij keek terug met een ondeugende glimlach. En hoe graag ik het ook wilde, bij de aanblik van zo’n lieve lach, kon ik niet boos blijven.
‘Kom op Eve,’ riep Ginny me toe.
Ik raapte mijn laatste restje concentratie bij elkaar en vloog op volle vaart op Ginny af, die in het verdedigende gedeelte stond. Fred had zo onderhand de Slurk al te pakken en ging met volle vaart op onze hoepel af, waardoor Ron me angstig aankeek; vast bij het idee van mijn bedreiging met de spinnen in zijn bed. Ik gaf hem even een stiekeme knipoog en hij keek verward terug. Ik liet mezelf wat bungelen in de lucht en liet mezelf zogenaamd ‘per ongeluk’ van mijn bezem vallen. Ik gilde even en ging toen met mijn armen aan mijn bezem, die nog braaf in de lucht hing. Fred draaide zich natuurlijk meteen om bij het horen van mijn gil en vergat de Slurk die hij in zijn handen had. Ron begreep mijn duivelse plan en nam de Slurk vast uit Fred zijn handen. Ginny kreeg hem al meteen toegespeeld en vloog naar de hoepel van onze tegenstanders. Met een snelle beweging gooide ik mezelf weer op mijn bezem en vloog met Ginny mee. Algauw speelde ze de Slurk over naar mij, waarna ik het voorwerp met alle kracht die ik bezat, richting de hoepel gooide, waar Harry zich voor bevond. Harry, die waarschijnlijk had besloten zichzelf te gebruiken als een menselijk schild, ving de Slurk op met zijn buik. Helaas voor hem was die minder gespierd dan hij had gedacht, en klapte hij dus dubbel en viel door de hoepel, met de Slurk achter zich aan.
‘Oeps,’ glimlachte ik onschuldig, waarna ik met een grote snelheid op Harry afging en hem opving voor hij ook maar de grond onder zich raakte.
Ik zette hem weer neer op de grond en ik verontschuldigde me even zachtjes voor zijn buik, waar hij zijn armen krampachtig omheen geslagen had. Hij glimlachte dat het niet erg was, tot mijn grote opluchting.
‘Je speelde vals!’ gilde Fred.
‘Heb je daar bewijs voor?’ lachte ik.
‘Ik heb getuigen!’
‘Je hebt niet gezegd hoe ik moest winnen,’ grijnsde ik.
‘Shit.’
Ik lachte even hardop en begon een vaag overwinningsdansje te doen. Fred tackelde me en liet zich toen bovenop me vallen.
‘Ik heb een dèja-vu. Ik heb je dikke lijf al eerder bovenop me gehad vandaag,’ mompelde ik.
‘Kinky, niet?’ grijnsde hij terug.
‘Gaan we hier een gewoonte van maken?’ vroeg ik hem sarcastisch.
Hij knikte enthousiast en bleef vrolijk bovenop me liggen.
‘Mag ik de volgende keer bovenop dan?’
‘Dat valt wel te regelen,’ mompelde hij.
Hij liet zich weer van me afrollen, waarna ik meteen een koude windvlaag om me heen voelde. Dat ik het koud had, was niet vreemd; we lagen dan ook in de sneeuw, niet ons beste idee van vandaag. Fred zag me rillen, waarna hij meteen zijn arm om me heen sloeg en een kus op mijn voorhoofd drukte. Ik glimlachte lichtjes en nestelde me dichter tegen hem aan, me niets aantrekkend van de koude sneeuw waarin ik me bevond; zolang hij naast me lag, zou ik het toch nooit koud krijgen. De anderen waren zo onderhand al naar binnen gegaan, gokte ik; aangezien ik ze niet meer om me heen zag.
‘Eve?’ bracht Fred zachtjes uit.
‘Wat is er?’ vroeg ik bezorgd.
‘Ik hou van je,’ glimlachte hij.
Hij draaide zich naar me toe en keek me glimlachend in mijn ogen. Zijn prachtige hazelnoot-bruine ogen leken me zoals altijd te betoveren en ik voelde de blosjes op mijn wangen ontstaan, wanneer ik de gelukkige glinstering in zijn ogen opmerkte. Hij meende het.
‘Ik ook van jou,’ zuchtte ik gelukzalig, waarna ik mijn lippen zachtjes op de zijnde drukte.
Ik had het nog nooit zo warm gehad; het was alsof ik wegbrandde op het strand, waar de zon volop op mijn huid was gericht, terwijl ik in de werkelijkheid in de sneeuw lag, midden in de winter, in de vrieskou.