(10) Noooo!!!

Ik draaide doelloos rondjes in de keuken. Gisteren had ik hier nog goed kunnen lachen, maar nu verging het lachen me. Ik wist niet hoe ik me moest gedragen. De jongens moesten naar een of andere fandag, Jojo en Sarah waren mee gegaan als 'assistenten'. Ik had gezegd dat ik heel graag mee was gegaan, maar nog een paar dingen te doen had, en wou ...nadenken. Dat was ik eigenlijk niet van plan. Ik had een taxi gebeld, die zou me naar Loitische brengen. ik had het adres van mijn moeder nog steeds in mijn zak zitten, nu voelde het aan alsof het in brand stond.
Ik had de anderen niet verteld van wat ik ging doen vandaag, het voelde niet goed aan. Ik was mijn hele leven al klaar geweest voor onverwachte wendingen. Als het "mis" ging vandaag, zou ik het niet meteen moeten vertellen, ik zou het ze pas vertellen als ik er gedeeltelijk over was, op het moment dat ze begonnen te vragen of ik toch niet beter naar mijn moeder zou gaan zoeken. Dan zou ik ze -als het nodig was- vertellen waarom het niet ging. En anders... dan had ik een leuke verassing voor vanavond wanneer ze thuis kwamen. Ik zou ze wel vertellen dat het een plotselinge ingeving was. Ze zouden het wel begrijpen, ik had gewoon tijd voor mezelf nodig. DIt was iets dat ik alleen zou moeten doen,misschien zou het haar/hen afschrikken als ik daar plots met een bende vrienden zou staan. Eigenlijk ging ik er nu al vanuit dat ze zou schrikken, ik bedoel maar .. met alle voorbereidingen die ze getroffen had omdat ik haar niet zou vinden, leek het me toch een hele prestatie. Het zou best kunnen dat ze me niet geloofde, hoe zou ik het dan bewijzen? ik kon toch moeilijk een DNA-test laten doen omdat ik dacht dat diegene mijn biologische ouder was. Nu pas viel het me op, ik had me constant gefocust op mijn Biologische moeder. Misschien lag dat aan het feit dat ik nooit echt een vaderfiguur gehad had, alleen maar een boeman waar je bang voor moest zijn...